Monday, March 25, 2013

အပရိဟာနိယတရား(၇)မ်ဳိး ေလ့လာခ်က္၊၊ ၊၊

သံဃာႏွင့္ ႏုိင္ငံေရး၊၊        ၊၊


ၡဳအခါ သံဃာေတာ္မ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးေလာကတြင္ထင္ထင္ေပၚေပၚ ၀င္ေရာက္ေနၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္၊၊ ၀ိနည္းဥပေဒအရ“သင့္ေတာ္ သည္၊ မသင့္ေတာ္ပါ”ဟုအမ်ဳိးမ်ဳိး ေ၀ဖန္ေျပာဆုိၾကပါသည္၊၊

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ၏ ပညာေရးအထြန္းကားဆုံးႏုိင္ငံျဖစ္သည့္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္မူ“Monk Party”ဟုပင္ ႏုိင္ငံေတာ္ပါလီမန္တြင္ ပါတီတစ္ခုအျဖစ္ထားရွိျပီး၊ ရဟန္းပါလီမန္အမတ္မ်ားႏွင့္ အရွင္ ကိုယ္တုိင္ပင္ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးရဖူးပါသည္၊၊

ယၡဳေဆြးေႏြးတင္ျပမည့္ စာတမ္းကိုေလ့လာျပီးလ်င္ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ႏုိင္ငံေရး“သင့္၊ မသင့္”ကုိအတုိင္း အတာတစ္ခုမွ် ဆုံးျဖတ္ႏုိင္ၾကမည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊ ရဟန္းသံဃာမ်ား၏ ၀ိနည္းဥပေဒတြင္ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ပတ္ သက္၍အတိအလင္း တားျမစ္ထားသည့္ သိကၡာပုဒ္မရွိပါ၊၊

ျမတ္စြာဘုရားရွင္ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္က ထင္ရွားသည့္စစ္ပြဲၾကီး သုံးခု ျဖစ္ေပၚခဲ့ပါသည္၊၊ စစ္ပြဲၾကီးမ်ားသည္ မ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္သည့္ စစ္ပြဲၾကီးမ်ားျဖစ္၍ အလြန္ၾကီးမားသည့္စစ္ပြဲၾကီးမ်ားဟု ေခၚရပါမည္၊၊

(၁) သက်တုိင္းျပည္+ေကာလိယတုိင္းျပည္ စစ္ပြဲ၊၊
(၂) သက်တုိင္းျပည္+ေကာသလတုိင္းျပည္ စစ္ပြဲ၊
(၃) မာဂဓတုိင္းျပည္+၀ဇၨီတုိင္းျပည္ စစ္ပြဲ၊၊

သက်တုိင္းျပည္သည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ခမည္းေတာ္ႏွင့္မယ္ေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါသည္၊၊ ေကာလိယတုိင္းျပည္သည္ သက်တုိင္းျပည္၏ အိမ္နီးျခင္းႏုိင္ငံျဖစ္ပါသည္၊၊ တစ္ႏွစ္တြင္ မုိးလုံး၀ မရြာသည့္အတြက္ တုိင္းျပည္အမ်ားေရးငတ္ေဘး ျဖစ္ၾကပါသည္၊၊ 

သက်တုိင္းႏွင့္ ေကာလိယတုိင္းအၾကားမွ“ေရာဟိနီျမစ္”ထဲတြင္ ေရအ နည္းငယ္ရွိေနသည္ကို ႏုိင္ငံႏွစ္ခုမွ ေရလုစစ္ပြဲၾကီးျဖစ္ျပီး၊ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္သိေသာအခါ စစ္ပြဲၾကီး၏အလယ္၌ ရပ္ေတာ္မူျပီး၊ ျငိမ္း ခ်မ္းရးတရားေဟာေတာ္မူသျဖင့္ စစ္ပြဲၾကီးျငိမ္းေအးသြားပါသည္၊၊

ေကာသလတုိင္းျပည္တြင္“ေကာသလမင္း”ၾကီး အုပ္ခ်ဳပ္ပါသည္၊၊ မင္းၾကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားႏွင့္ ေဆြမ်ဳိးအရင္းေတာ္စပ္လုိသည့္ အတြက္ သက်မင္းသမီးတစ္ဦးကုိမိဗုရားအျဖစ္ဆက္သရန္ “သက်တုိင္း”သုိ႔တာင္းဆုိလုိက္ပါသည္၊၊

သက်လူမ်ဳိးမ်ားသည္ မာနအလြန္ၾကီးသည့္လူမ်ဳိမ်ားျဖစ္သျဖင့္၊ စစ္ေရးႏွင့္၊ ႏုိင္ငံအင္အားမမွ်သည့္
ေကာသလမင္းတုိင္းျပည္၏ကမ္းလွန္းခ်က္ကုိ မျငင္း၀ံ့ေသာ္လည္း၊ သာကီ၀င္မင္းသမီးအစစ္ကုိ မဆက္သဘဲ၊ နန္းေတာ္အတြင္းမွ “ကြ်န္မတစ္ေယာက္”ကုိ မင္းသမီးအသြင္၀တ္ဆင္ေပးျပီး၊ ေကာသလ မင္းၾကီးထံ ဆက္သလိုက္ပါသည္၊၊

ေကာသလမင္းၾကီးႏွင့္ သာကီ၀င္တုိ႔ဆက္သသည့္ကြ်န္မိဗုရားမွ “၀ိဋဒူပမင္းသား”ကုိ ဖြားျမင္ခဲ့ပါသည္၊၊ ၀ိဋဒူပမင္းသား အရြယ္ေရာက္ေသာအခါ ေဆြးေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ားရွိရာ သက်တုိင္းသုိ႔လာလ်က္၊ ဘုိးေတာ္၊ေဘးေတာ္မ်ားကုိ ဂါရ၀ျပဳပါသည္၊၊

၀ိဋဒူပသည္ ကြ်န္မ၏သားဟုသိထားၾကျပီးေသာ သာကီ၀င္တုိ႔သည္ ၀ိဋဒူပမင္းသားထက္ ငယ္သူမ်ားကို အျပင္သုိ႔မထြက္ေစဘဲ၊ ၾကီးသူမ်ားႏွင့္အသာအေတြ႔ခံျပီး၊ ၀ိဋဒူပမင္းသားကသာလ်င္ ေတြ႔တုိင္းသာကီ၀င္တုိ႔ကုိ ဦးခ်ဂါရ၀ျပဳခဲ့ရပါသည္၊၊

ဂါရ၀ျပဳသည့္အခန္းအနားျပီးဆုံး၍ ၀ိဋဒူပ၏စစ္တပ္ၾကီးသည္ ေကာသလတုိင္းသုိ႔ျပန္လာခ်ိန္တြင္ ကိုယ္ရံေတာ္တပ္မွဴးတစ္ဦးမွ နန္းေတာ္အတြင္းပစၥည္းေမ့ခဲ့သျဖင့္ ျပန္ယူခ်ိန္တြင္၊ သာကီ၀င္မင္း သားမ်ားအျခင္းျခင္း ေျပာဆုိေနၾကသည့္ ၀ိဋဒူပ၏ဘ၀ဇာတ္ေၾကာင္းအမွန္ကို သိခဲ့ရပါသည္၊၊

 ၀ိဋဒူပမင္းသားထုိင္ခဲ့သည့္ ေနရာမ်ားကိုလည္း ႏြားႏုိ႔ေရျဖင့္ေဆးေက်ာသန္႔စင္ေနၾကသည္ ကို၀ိဋဒူပမင္းသားအား ျပန္လည္ေလ်ာက္ေသာအခါ၊ အလြန္ရွက္ေဒါသျဖစ္ျပီး၊ “တေန႔တြင္ သာကီ၀င္ မ်ားအားလုံးကုိ မ်ဳိးတုံးေစရမည္”ဟု ရန္ျငိဳးထားခဲ့ပါသည္၊၊

၀ိဋဒူပမင္းသားသည္ “ဒီဃကာရာယဏအမတ္ၾကီး”ႏွင့္ေပါင္းျပီး၊ ဖခင္ေကာသလမင္းၾကီးထံမွ အာဏာသိမ္းျပီးခ်ိန္တြင္ နန္းေတာ္ဖြင့္ပြဲအျဖစ္၊ သာက်တုိင္းကုိစစ္ေၾကျငာျပီး၊ တုိက္ခိုက္ေသာအခါ အႏုိင္ရျပီး၊ သက်တုိင္းျပည္ကို လူမ်ဳိးတုံးသတ္ျဖတ္ သိမ္းပုိက္ခဲ့ပါသည္၊၊

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ားႏွင့္ ၀ိဋဒူပမင္းတုိ႔စစ္မျဖစ္မွီကပင္ စစ္အရိပ္ အေငြ႔မ်ားသန္းေနသည္ကုိ သိေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ညာဏ္ေတာ္ျဖင့္ သုံးသပ္ဆင္ ျခင္ၾကည့္ေသာအခါစစ္ပြဲကို မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ်တားဆီးမရႏုိင္ဘဲ၊ ေသျခာေပါက္ သာကီ၀င္တုိ႔မ်ဳိး တုံးသတ္ခံရမည္ကုိ သိေတာ္မူသည့္အတြက္ စစ္ပြဲျဖစ္ရာသုိ႔ၾကြေတာ္ မမူခဲ့ေပ၊၊

ထုိအခ်ိန္မွစတင္ျပီး၊ ေရွးေခတ္အိႏၵိယတုိက္ေျမပုံေပၚမွ သက်တုိင္းျပည္ၾကီး ေပ်ာက္ကြယ္ခဲ့ရပါေတာ့ သည္၊၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္မ်ားအားလုံးသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ေရွ႔ေတာ္မွာပင္ မ်ဳိးတုံးသတ္ျခင္းကုိ ခံခဲ့ရပါသည္၊၊

၀ဇၨီတုိင္းျပည္သည္ လူဦးေရးနည္းပါးသည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္ပါသည္၊၊ ေျမၾသဇာေကာင္းသျဖင့္ စုိက္ပ်ဳိးသမွ်သီးႏွံ အထြက္ေကာင္းလွပါသည္၊၊ သဘာ၀ စိန္ေရႊ ေငြပုလဲ ေက်ာက္သံပတၱျမားစသည့္ သယံဇာတေပါမ်ားျပီး၊ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာသည့္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ပါသည္၊၊

မုိးေလ၀သ ရာသီဥတုေကာင္းသည့္ ႏုိင္ငံျဖစ္ျပီး၊ ၀ဇၨီတုိင္းသူျပည္သားမ်ားသည္ ရုပ္အဆင္း အလြန္လွၾကသည္ဟု ပါဠိစာေပမွတ္တမ္းတြင္ ေလ့လာရပါသည္၊၊ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ရဟန္းေတာ္တုိ႔အား“နတ္ျပည္မွ နတ္မ်ားကို မျမင္ဘူးလ်င္ ၀ဇၨီလူမ်ဳိးမ်ားကို ၾကည့္ၾကရန္”မိန္႔ေတာ္မူခဲ့ ဖူးပါသည္၊၊

ဤ၍ဤမွ်အေကာင္းတုိ႔ စုပုံေနသည့္၀ဇၨီတုိင္းႏုိင္ငံကို ႏုိင္ငံျခင္းစပ္ေနသည့္ ႏုိင္ငံၾကီးမ်ားက မ်ားစြာပင္ လုိခ်င္ေနၾကပါသည္၊၊ “မာဂဓတုိင္း”၏အရွင္ အဇာတသတ္ဘုရင္သည္ ၀ဇၨီတုိင္းျပည္ကုိသိမ္းပုိက္လိုသျဖင့္ ပညာရွိအမတ္ၾကီး“၀ႆကာရ”ႏွင့္လ်ဳိ႔၀ွက္စြာ တုိင္ပင္ေဆြးေႏြးပါသည္၊၊

၀ႆကာရအမတ္ၾကီးသည္ ၀ဇၨီတုိင္းျပည္၏အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစႏွစ္ကို ျမတ္စြာဘုရားရွင္ မွ ေရးဆြဲေပးထားေၾကာင္းကို သိရွိထားဟန္ရွိပါသည္၊၊ အဇာတသတ္ႏွင့္ ၀ႆကာရအမတ္တုိ႔သည္ ျမတ္စြာဘုရားအထံသို႔ လာေရာက္ျပီး၊ “၀ဇၨီတုိင္းျပည္ကုိ သိမ္းပိုက္လုိေၾကာင္း၊ စစ္ေရးေအာင္ျမင္ပါမည္ လား”ဟု ေမးေလ်ာက္ခဲ့ၾကပါသည္၊၊

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ၀ႆကာရအမတ္ပညာရွိ၏အေမးကုိ တစ္စုံတရာအေျဖမေပးဘဲ၊ အနီးတြင္ရွိသည့္ အရွင္အာနႏၵာအား “၀ဇၨီတုိင္းသူျပည္သားတုိ႔သည္ ငါလမ္းညြန္ခဲ့သည့္ အပရိဟာနိ ယတရားခုႏွစ္မ်ဳိးကို ယၡဳအခ်ိန္ထိ လိုက္နာမႈရွိေသးသလား”ဟု ေမးေတာ္မူပါသည္၊၊

အရွင္အာနႏၵာမွ“မွန္ပါ အရွင္၊ လိုက္နာလ်က္ပင္ ရွိၾကပါသည္”ဟု ေျဖၾကားေသာအခါ“၀ဇၨီလူမ်ဳိးတုိ႔သည္ အပရိဟာနိယတရားခုႏွစ္မ်ဳိးကုိ လိုက္နာက်င့္သုံးေနေသးသမွ် မည္မွ်စစ္အင္အားၾကီးသည့္ႏုိင္ငံမွ တုိက္ခိုက္သည္ျဖစ္ေစ မရႈံးနိမ့္ႏုိင္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူလုိက္ပါသည္၊၊

စစ္ေရးကြ်မ္းက်င္လွသည့္ ၀ႆကာရစစ္ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးအတြက္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ သည္မွ် ေလာက္စကားသည္ပင္ ႏုိင္ငံတစ္ခုကိုတုိက္ခုိက္ေအာင္ျမင္ရန္ လုံေလာက္ပါေတာ့သည္၊၊ အဇာတ သတ္ရွင္ဘုရင္အား စကားအနည္းငယ္တီးတုိးေျပာလ်က္ နန္းေတာ္သုိ႔ျပန္ခဲ့ၾကပါသည္၊၊

တစ္ေန႔တြင္ အဇာတသတ္သည္“၀ႆကာရအမတ္ၾကီးကုိ အျပစ္ ရွိသည္”ဟုစည္တီးေၾကျငာစလ်က္၊ ေက်ာတစ္ရာ၊ ရင္တစ္ရာ ရုိက္ႏွက္၊ ကတုံးတုံးေစျပီး၊ ႏုိင္ငံအတြင္းမွ လူသိရွင္ၾကား ႏွင္ထုတ္ လုိက္ပါသည္၊၊

၀ႆကာရအမတ္ၾကီးသည္ ၀ဇၨီမင္းထံတြင္အမႈထမ္းရန္ ခြင့္ေတာင္းသည္ကုိ လက္ခံလိုက္ပါ သည္၊၊ အမတ္ၾကီးသည္ ၀ဇၨီနန္းေတာ္အထဲတြင္ ရာထူးအဆင့္ဆင့္ျမင့္လာျပီးေသာအခါ မင္းသားမ်ား ကုိအျခင္းျခင္း ေသြးထုိးလွဳံ့ေဆာ္ေပးျပီး၊ အပရိဟာနိယတရားမ်ားပ်က္ျပားေအာင္ ဖန္တီးခဲ့ပါသည္၊၊

၀ဇၨီမင္းသားတုိ႔သည္ အျခင္းျခင္းယုံၾကည္မႈ မရွိၾကေတာ့ဘဲ၊ “အပရိဟာနိယတရား”အားလုံးကုိ မလုိက္နာ မက်င့္သုံးၾကေတာ့အခ်ိန္တြင္ ၀ႆကာရအမတ္ၾကီးသည္ အဇာတသတ္မင္းအား လွ်ိ႔၀ွက္ အေၾကာင္းၾကားျပီး၊ ၀ဇၨီတုိင္းျပည္ကုိ လူမ်ဳိးတုန္းသတ္ျဖတ္လ်က္ သိမ္းပိုက္လုိက္ပါေတာ့သည္၊၊

တခ်ိန္က “မည္မွ်စစ္အင္အားၾကီးသည့္ႏုိင္ငံမွ တုိက္ခုိက္သည္ျဖစ္ေစ မရႈံးနိမ့္ႏုိင္”ဟု ျမတ္စြာဘုရားမိန္႔ေတာ္မူခဲ့ေသာ ၀ဇၨီတုိင္းျပည္သည္လည္း ထုိအခ်ိန္မွစျပီး  အိႏၵိယတုိက္ေျမပုံၾကီးမွပ်ာက္လြင့္ကြယ္ပခဲ့ရပါေတာ့သည္၊၊ 

          သတၱအပရိဟာနိယဓမၼ=အပရိဟာနိယတရား” ခုႏွစ္မ်ဳိးသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ေဟာေျပာသင္ျပခ်က္ ျဖစ္ပါသည္၊၊ “အပရိဟာနိယ”ပုဒ္ကုိ ပါဠိသဒၵါနည္းျဖင့္ (အ+ပရိ+ဟာ+အိယ)ဟုေလးပုဒ္ခြဲျပီး အဓိပၸါယ္ဖြင့္ရပါသည္၊၊

 ဟာ=ဆုပ္ယုတ္ျခင္း၊ အ=မရွိျခင္း၊ဟု အဓိကၾကသည့္ပုဒ္ရင္းႏွစ္ပုဒ္မွ အနက္ျပန္လိုက္လ်င္ မဆုပ္ယုတ္ျခင္း၏အေၾကာင္း၊ သုိ႔မဟုတ္ “တုိင္းျပည္ တုိးတက္ျခင္း၏ အေၾကာင္ခုႏွစ္မ်ဳိး”ဟု အဓိပၸါယ္ ရပါသည္၊၊ 

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ၀ဇၨီတုိင္းသူျပည္သားမ်ားအား ေ၀သာလီျပည္၊ သာရႏၵဒနတ္ကြန္းအနီးတြင္ပထမဆုံး ေဟာေျပာသင္ျပခဲ့ပါသည္၊၊ ၀ဇၨီတုိင္းျပည္သည္ အပရိဟာနိယဓမၼခုႏွစ္မ်ဳိးကုိ ႏုိင္ငံတာ္၏ လမ္းျပေျမပုံအျဖစ္အမိန္႔ေၾကာ္ျငာျပီး၊ က်င့္သုံးလုိက္နာေနခဲ့ၾကပါသည္၊၊

ျမတ္စြာဘုရားရွင္မွ ၀ဇၨီမင္းသားတုိ႔အား အပရိဟာနိယတရားခုႏွစ္မ်ဳိးကုိ ေဟာေျပာျခင္းသည္ ၾကြယ္၀ခ်မ္းသာျပီး၊ နယ္ေျမက်ည္း၊ လူအင္အားနည္းသည့္ ၀ဇၨီတုိင္းျပည္အတြက္ တုိင္းျပဳျပည္ျပဳ ဥပေဒကုိ ေရးဆြဲေပးျခင္းပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ပါဠိပညာရွင္တုိ႔မွ မွတ္တမ္းတင္ၾကပါသည္၊၊

ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ယၡင္က အိမ္ေရွ႔မင္းသားတစ္ပါးျဖစ္ခဲ့၍၊ ေသးငယ္လြန္းျပီး၊ ခ်မ္းသာမႈ လြန္ကဲေနသည့္ႏုိင္ငံတစ္ခုျဖစ္သည့္၀ဇၨီတုိင္းျပည္ကုိ ၾကည့္ရုံမွ်ႏွင့္ပင္ မည္မွ်အႏၱရာယ္ၾကီးမားသည္ကုိ သိေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊၊

ထုိ႔ေၾကာင့္ပင္လ်င္“ႏုိင္ငံေတာ္“Constitution”အျဖစ္ အပရိဟာနိယတရားခုႏွစ္မ်ဳိး”ကုိ လမ္းညြန္ေတာ္မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊ ဤမွ်ေဖာ္ျပလိုက္လ်င္ အပရိဟာနိယတရားခုႏွစ္မ်ဳိးသည္ နိဗၺာန္ရာက္ေၾကာင္းတရားမဟုတ္ဘဲ၊ ႏုိင္ငံေရးသီးသန္႔တရားျဖစ္ေၾကာင္း စာရႈသူသေဘာေပါက္ႏုိင္ပါမည္၊၊

“ရဟန္းသံဃာမ်ားႏွင့္ ႏုိင္ငံေရးဆက္စပ္မႈရွိ၊ မရွိ”ကိုလည္း စာရႈသူမ်ားကုိယ္တုိင္သိရွိျပီဟု အရွင္ ယုံၾကည္ပါသည္၊၊ “ႏုိင္ငံတစ္ခုတြင္ စစ္ပြဲထက္ပို၍ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ဆက္စပ္သည့္ တစ္စုံတရာ မရွိတာ့”ဟု အရွင္ သုံးသပ္ပါသည္၊၊

အေနာက္တုိင္း ပါဠိစာေပပညာရွင္မ်ားသည္ အပရိဟာနိယတရားခုႏွစ္မ်ဳိးကို “Buddhist Pol itic, Buddhist Political Science”စသည့္ ပညာရပ္နာမည္မ်ားျဖင့္ သုေတသနစာတမ္းမ်ားေရးသား ျပီး၊  ကမၻာ့တကၠသိုလ္ၾကီးမ်ားတြင္ “ပါရဂူစာတမ္း”မ်ားစြာတင္သြင္းၾကသည္ကုိ ေလ့လာရပါသည္၊၊

“အပရိဟာနိယတရား(၇)မ်ဳိး”
(၁) အျမဲမပ်တ္စည္းေ၀းတုိင္ပင္ျခင္း၊
(၂) အလုပ္ကုိ ညီညီညာညာလုပ္ျခင္း၊
(၃) ျမင္သာခုိင္မာသည့္ ဥပေဒရွိျခင္း၊
(၄) ၾကီးသူကို ရုိေသေလးစားျခင္း၊
(၅) အမ်ဳိးသမီးမ်ားကုိ မေစာ္ကားျခင္း၊
(၆) ရုိးရာကုိးကြယ္ပသမႈကုိ မေစာ္ကားျခင္း၊
(၇) ပညာရွင္၊ သူေတာင္ေကာင္းမ်ားကုိ ဖိတ္ေခၚျခင္းႏွင့္၊
 ႏုိင္ငံတြင္းရွိပညာရွင္ႏွင့္ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားကုိ ေပ်ာ္ရႊင္ေအာင္ထားျခင္း၊၊

(ေရွးေ၀ါဟာရမွ“အပရိဟာနိယတရား ခုႏွစ္မ်ဳိး”ကုိ လက္ရွိအသုံးျပဳေနသည့္ ေခတ္ေ၀ါဟာရ မ်ားျဖင့္သင့္ေလ်ာ္စြာ တင္ျပေဆြးေႏြးထားပါသည္၊၊ အပရိဟာနိယတရား(၇)မ်ဳိးေလ့လာ ခ်က္ အေသးစိတ္ေဆြးေႏြးမႈဒုတိယပုိင္းကို ဆက္လက္၍္ေဖာ္ျပပါမည္၊၊)

(ကုိးကား/ အံ၊ ၇၊ သာရႏၵဒသုတ္၊၊ မဟာ၀ါ-မဟာပရိနိဗၺာနသုတ္)


အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
{B.A-Eng, M.A-Phil-Srilanka}
မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းတုိက္၊
ကုိလံဘုိျမဳိ့၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊၊ (21/03/2013)

အျပည့္အစံုသို႔....

Thursday, March 7, 2013

အေတြးအေခၚလြတ္လပ္မႈႏွင့္၊ သိမႈစံ၊၊ ၊၊





ကမၻာ့တြင္ လူတုိ႔ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကသည့္ ဘာသာေပါင္းမ်ားစြာ ရွိပါသည္၊၊ ဟိႏၵဴဘာသာ၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၊ မြတ္စလင္ဘာသာႏွင့္၊ ဗုဒၶဘာသာတုိ႔သည္ ထင္ရွားသည့္ကမၻာ့လူသား အမ်ားစုကုိးကြယ္သည့္ ဘာသာၾကီးေလးခု ျဖစ္ပါသည္၊၊

အျခားဘာသာၾကီးမ်ားတြင္ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္မႈဆုိင္ရာ “လူ႔အခြင့္အေရး”မည္မွ်ရသည္ကုိ ဂဃနဏမသိရွိရေသာ္လည္း၊ “ဗုဒၶဘာသာ”တြင္ လူတုိ႔၏စဥ္းစားေတြေခၚမႈအသိညာဏ္ကို အေလးေပးေၾကာင္းကို “ကာလာမသုတ္”တြင္ ေလ့လာရရွိႏုိင္ပါသည္၊၊

အမွန္စင္စစ္ “ကမၻာ့ဘာသာၾကီး”မ်ားကို လူတုိ႔မွတည္ေထာင္ထားျခင္းမ်ားသာ ျဖစ္ပါသည္၊၊ ဘာသာၾကီးမ်ားအထဲမွ “ဘုရားအမ်ဳိးမ်ဳိး”ႏွင့္၊ သက္ဆုိင္ရာ"နတ္”မ်ား၊ က်င့္၀တ္စည္းကမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို လည္းလူတုိ႔သည္ပင္ ျပဌာန္းထားခဲ့ၾကျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊

သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာသည့္အခါ လူသားမ်ားကုိဘာသာတရားဆုိင္ရာ ဘုရားၾကီးမ်ားမွ ဖန္ဆင္းသေယာင္ေယာင္ အထင္မွားလာၾကပါသည္၊၊ လူသားတုိ႔၏ေန႔စဥ္ဘ၀အတြက္ လိုအပ္သျဖင့္ ခ်မွတ္ခဲ့ၾကသည့္ စည္းကမ္းမ်ားကုိလည္း ဘုရားမ်ားမွသတ္မွတ္ေပးသည့္စည္းကမ္းမ်ားဟု မွတ္ယူ လာခဲ့ၾကပါသည္၊၊

စည္းကမ္းမ်ားကို ေဖာက္ဖ်က္သျဖင့္ က်ေရာက္ရသည့္ငရဲႏွင္၊့ ဆင္းရဲဘုံမ်ားစြာကိုလည္း လူ တုိ႔သည္စိတ္မွန္းျဖင့္ ေၾကာက္ရြံ႔ေစရန္ေျခာက္လွန္႔ရာမွ၊ အမွန္တကယ္ရွိသည့္ ဘုံဘ၀ၾကီးမ်ားအသြင္သို႔၊ လူတုိ႔စိတ္၀ယ္ထင္မွတ္လာခဲ့ၾကေၾကာင္းကို ဘာသာေရးဆုိင္ရာပညာရွင္မ်ားက ဆုိပါသည္၊၊

သမုိင္းမတင္မွီ ေရွးေခတ္ေပါင္းမ်ားစြာမွလူတုိ႔သည္ သဘာ၀ေဘးဒဏ္အႏၱရာယ္မ်ားကုိ ေၾကာက္ရြ႔ံမႈသက္သက္ျဖင့္ နတ္ၾကီးမ်ားႏွင့္၊ ဘုရားၾကီးမ်ားကိုမွန္းဆရွိခုိးျပီး၊ ဘာသာ၀ါဒမ်ား၏မူလဘူတအသြင္ကို စတင္ခဲ့ၾကပါသည္၊၊ 

တစ္စတစျဖင့္ ခုိင္မာသည့္ဘာသာၾကီးမ်ားအျဖစ္ ကမၻာေလာကအတြင္း ေပၚေပါက္လာၾကပါသည္၊၊ ဘာသာၾကီးမ်ားခုိင္မာလာသည့္အခါ လူတုိ႔သည္ဘာသာၾကီးမ်ားကို တည္ေထာင္သူအဆင့္မွ၊ ဘာသာၾကီးမ်ား၏ လႊမ္းမုိးခံအဆင့္သုိ႔ယုတ္ေလ်ာလာရသည္ကို ေလ့လာေတြ႔ရွိရပါသည္၊၊

တင္းက်ပ္သည့္စည္းကမ္းမ်ား၊ စီးပြားကုိမျဖစ္မေနေတာင္းခံသည့္ အလွဴခံနည္းမ်ား၊ ငရဲႏွင့္ ဆင္းရဲတြင္းနစ္ရသည့္ဘုံဘ၀မ်ားျဖင့္ ျခိမ္းေျခာက္မႈမ်ားစြာတုိ႔ျဖင့္ လူတုိ႔သည္ဘာသာတရား၏ ေအာက္သုိ႔ ေရာက္မွန္းမသိေရာက္ၾကရပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာ၏ စာေပႏွင့္ေဟာေျပာသင္ၾကားခ်က္မ်ားစြာကို စနစ္တက်ေလ့လာသုံးသပ္ၾကည့္လ်င္ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးမ်ား၏ ေဟာေျပာသင္ျပခ်က္မ်ားႏွင့္မ်ားစြာ ကြဲလဲြသည္ကိုေတြ႔ရပါသည္၊၊ စာေရးသူကုိယ္တုိင္က ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေန၍ဆုိျခင္းမဟုတ္ဘဲ၊ ဘာသာၾကီးမ်ားစြာကုိ ေလ့လာသိရွိျပီးမွ ဆုိျခင္း ျဖစ္ပါသည္၊၊

“ကာလာမသုတ္”တြင္ အဓိကအားျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာ၏လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚခြင့္၊ သင္ယူခြင့္ႏွင့္၊ တန္းရည္တူအဆင့္ထားရွိမႈ၊ အက်ဳိးခံစားခြင့္မ်ားကုိ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊ အျခားပါဠိစာေပက်မ္းေပါင္း မ်ားစြာႏွင့္၊ “သုတ္”ေပါင္းမ်ားစြာတြင္လည္း ဗုဒၶဘာသာ၏အေတြးအေခၚလြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္၊ အသိပညာ ကုိဦးစားေပးမႈကို ေလ့လာႏုိင္ပါသည္၊၊

လူသန္းေပါင္းမ်ားစြာတုိ႔ ကုိးကြယ္ဆည္းကပ္ေနၾကသည့္ ကမၻာ့ဘာသာၾကီးအခ်ဳိ႔တြင္ ဘုရားၾကီးမ်ားမွ “ငါ့ကုိ မကုိးကြယ္သူအေပါင္းကို က်ိန္ဆဲ၏၊ ငါ၏တရားေတာ္မ်ားကုိ ယုတ္နိမ့္သည့္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား မၾကည့္ေစရ၊ ငါ့ကုိ ကုိးကြယ္သူအေပါင္းကို ကယ္တင္ျပီး၊ မကုိးကြယ္သူအေပါင္းသည္ မိစၦာ ဒိဌိမ်ားျဖစ္၍၊ ဆင္းရဲဘုံသုိ႔ေရာက္ေစရမည္၊၊”စသည့္ ေဟာေျပာခ်က္မ်ားကို ေလ့လာရပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာတြင္မူ ဗုဒၶဘုရားရွင္၏ ေဟာေျပာသင္ျပခ်က္ “ပိဋကတ္သုံးပုံပါဠိစာေပ”ကို လူတုိင္း ေလ့လာခြင့္၊ သင္ယူခြင့္ရွိပါသည္၊၊ ေ၀ဖန္ခြင့္ရွိပါသည္၊၊ ႏွစ္သက္သည္ကုိ လက္ခံႏုိင္သည္၊ က်င့္သုံး ႏုိင္ျပီး၊ မႏွစ္သက္လက္မခံႏုိင္သည့္ ေဟာေျပာသင္ျပခ်က္ကိုလြတ္လပ္စြာပင္ ပယ္ခြင့္ရွိပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာသည္ ကိုးကြယ္သူလူအမ်ားကို ဦးစားေပးသည့္ ဘာသာျဖစ္ပါသည္၊၊ ဗုဒၶဘုရားရွင္ အသက္ရွိစဥ္က ပညာရွင္အခ်ဳိ႔သည္ ဗုဒၶဘာသာသုိ႔ကူးေျပာင္းလုိေၾကာင္း တင္ျပလာသည့္အခါ ဗုဒၶရွင္တာ္မွ “သင္ကဲ့သုိ႔ ပညာရွင္တစ္ေယာက္အတြက္ ဘာသာတစ္ခုသို႔ ကူးေျပာင္းရာတြင္ စနစ္တက်ေလ့လာျပီးမွ သင့္ေတာ္သလုိျပဳသင့္သည္၊၊”ဟုလမ္းညြန္သည္ကို ပါဠိစာေပတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

ဘာသာတစ္ခုတြင္ ကုိးကြယ္သည့္လူအေရအတြက္မ်ားျပားမႈသည္ ပဓာနမက်ဘဲ၊ ဘာသာမွေဟာေျပာ သင္ျပခ်က္က်မ္းမ်ားႏွင့္၊ က်င့္စဥ္မ်ားကို စနစ္တက်ေလ့လာသေဘာပါက္ျပီး က်င့္သုံးမႈသည္သာ ပဓာနက်ေၾကာင္း သိမွတ္ရပါမည္၊၊

မိမိကိုးကြယ္ဆည္းကပ္၊ ပူေဇာ္ပသေနသည့္ ဘာသာတရား၏က်မ္းမ်ားမ်ားႏွင့္၊ သင္ျပမႈမ်ားကို ေလ့လာခြင့္မရ၊ နားလည္သေဘာေပါက္မႈအလ်င္းမရွိဘဲ၊ ဘာသာတစ္ခုကို လက္ခံလိုက္နာေနျခင္းမွာ အသိညာဏ္မဲ့လြန္းရာေရာက္ျပီး၊ လူ႔အဆင့္မွာလည္း နိမ့္က်လြန္းပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာသည္ လူ၏အသိညာဏ္ႏွင့္၊ ေ၀ဖန္မႈစြမ္းရည္ကို အေလးေပးထားျပီး၊ ဗုဒၶဘုရား ရွင္ႏွင့္၊ ေဟာေျပာခ်က္တရားေတာ္မ်ား၊ ပါဠိစာေပမ်ားကုိ စိတ္တုိင္းၾကေလ့လာသုံးသပ္ျပီး၊ လက္ခံ က်င့္သုံးရန္၊ ပယ္ရွားရန္တုိ႔ကို ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ လမ္းညြန္ထားပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ ေကသမုတၱိရြာၾကီးသို႔ တရားေဟာေျပာရန္ ၾကြေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊၊ “ေကသ မုတၱိရြာ”ၾကီးသည္ ေခတ္ပညာတတ္ေပါမ်ားျပီး၊ စီးပြားေရးအေျခခံေကာင္းသည့္ရြာၾကီးျဖစ္၍၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ႏွင့္ေခတ္ျပဳိင္ ဘုရားၾကီးေျခာက္ဆူတုိ႔သည္လည္း အျပဳိင္စည္းရုံးၾကသည္ဟု ပါဠိစာေပမွတ္ တမ္းတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

ေကသမုတၱိရြာသားမ်ားမွ “ကြ်န္ႏုိပ္တုိ႔ရြာသုိ႔ ဘုရားၾကီးမ်ားေရာက္လာျပီး၊ တရားမ်ားေဟာ ေျပာျပီး၊ အျခားေသာအယူဆတုိ႔သည္ အမွားအယြင္းမ်ားသာျဖစ္ေၾကာင္း”ကို အျပိဳင္အဆုိင္ေဟာေျပာၾကသျဖင့္ ရြာသူ/ရြာသားမ်ားသည္ သံသယပြားလ်က္ရွိေၾကာင္းကို ေလ်ာက္တင္ၾကေလသည္၊၊

ဗုဒၶဘုရားရွင္သည္ သူ၏အယူအဆမ်ားကို မေဟာေျပာေသးဘဲ၊ အယူအဆႏွင့္၊ ဗဟုသုတတုိ႔ လာရာလမ္းေၾကာင္းမ်ားႏွင့္၊ ထားရွိရမည့္သေဘာထားကို အလ်င္ေဆြးေႏြးပါသည္၊၊ အယူအဆတစ္ခု သည္ ေနရာ(၉)ခုတုိ႔မွလာေရာက္ႏုိင္ျပီး၊ လာေရာက္သမွ်ကို လက္မခံသင့္၊ မပယ္ျမစ္သင့္ဟု ေဆြးေႏြးပါသည္၊၊

(၁) တဆင့္ၾကားသည့္ စကား၊
(၂) အစဥ္အဆက္ စကား၊
(၃) စာေပႏွင့္ညီသည့္ စကား၊
(၄) အေတြးမွရရွိသည့္ အယူအဆ၊
(၅) နည္းလမ္းမ်ားႏွင့္ကိုက္ညီသည့္ အယူအဆ၊
(၆) အျခင္းအရာကို သုံးသပ္ရာမွထြက္ေပၚလာသည့္ ေကာက္ခ်က္၊
(၇) မိမိအယူအဆႏွင့္ ကိုက္ညီေနသည့္ အဆုိအယူအဆ၊
(၈) ေလးစားေလာက္သူထံမွသိရသည့္ အယူအဆ၊
(၈) ဆရာမ်ားအထံမွသိရသည့္ အယူအဆ၊၊

အထက္တြင္ ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပထားသည့္ “အယူအဆႏွင့္၊ ဗဟုသုတတုိ႔လာေရာက္တတ္ရာ ေနရာ(၉)ခုမွ စကားမ်ားႏွင့္၊ အယူအဆမ်ားကိုမစူးစမ္းဘဲ လက္ခံရန္မသင့္ပါ၊၊ ျငင္းပယ္ရန္လည္း မသင့္ပါ”ဟု ဆုိလုိပါသည္၊၊

“အေျခခံ အယူဆတုိ႔လာေရာက္တတ္ရာ ေနရာမ်ားအားလုံးမွ အယူအဆႏွင့္၊ စကားမ်ားကို လက္မခံရ၊ မျငင္းပယ္ရ”ဟုဆုိသျဖင့္ သံသယပြားေနရန္ျဖစ္သည္ဟု မဆုိလိုပါ၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္မွ မိမိၾကားသိရသမွ် အယူအဆႏွင္၊့ စကားမ်ားကို၊ ကုိယ္တုိင္လက္ေတြ႔ ေလ့လာသုံးသပ္ျပီးလ်င္၊ လက္ခံရမည္၊ (သုိ႔မဟုတ္)ျငင္းပယ္ရမည္ဟု လမ္းညြန္ပါသည္၊၊

ကိုယ္တုိင္ေလ့လာသုံးသပ္ျပီး၍၊ ကုိတိုိင္သိသည္ဟုဆုိရာတြင္လည္း “သိမႈစံ(၃)မ်ဳိး”ႏွင့္သုံးသပ္ျပီးမွ အယူ၀ါဒတစ္ခုကို “မွန္သည္ဟုျဖစ္ေစ၊ မွားသည္ဟုျဖစ္ေစ” လက္ခံရမည္၊ ျငင္းပယ္ရမည္ဟု ဆုိလိုရင္းဖစ္ပါသည္၊၊

(၁) ကုသုိလ္+အကုသုိလ္စံ၊
(၂) အျပစ္ရွိ+အျပစ္မဲ့စံ၊
(၃) ပညာရွိခ်ီးမႊန္း+ကဲ့ရဲ့ျခင္းစံ၊

မွန္ပါသည္၊၊ မည္သည့္အေျခအေနႏွင့္၊ မည္သူ႔အထံမွလာျပီး၊ သိရ၊ ၾကားရသည့္ ၀ါဒတစ္ခုကုိျဖစ္ေစ၊ စကားတစ္ခြန္းကိုျဖစ္ေစ၊ အထက္တြင္ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပထားသည့္ “စံ”သုံးမ်ဳိးျဖင့္တုိင္းတာၾကည့္လုိက္လ်င္ အမွန္အမွားႏွင့္၊ လက္ခံသင့္၊ ျငင္းပယ္သင့္ကို သိႏုိင္ျပီျဖစ္ပါသည္၊၊

ဥပမာ=တဆင့္ၾကားခဲ့ရသည့္ စကားတစ္ခု၊ ၀ါဒတစ္ခု”ကို
 (၁) ဤစကားသည္ ကုသုိလ္ကိုျဖစ္ေစလား၊
      အကုသုိလ္ကိုျဖစ္ေစမွာလား၊၊
 (၂) အျပစ္ရွိလား၊ သန္႔ရွင္းလား၊၊
(၃) လုိက္နာက်င့္သုံးမိလ်င္ ပညာရွိမ်ားမွ ခ်ီးမႊန္းမည္လား၊ ကဲ့ရဲ့မည္လား”ဟု“စံ”သုံးခုတြင္ ထည့္သြင္းလုိက္သည္ႏွင့္ အေျဖမွန္ကိုရရွိေတာ့မည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

မည္မွ်နာမည္ၾကီး၊ မည္မွ်ပညာတတ္၊ မည္မွ်လူေလးစားခံရသည့္ပုဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ားမွ ေျပာေဟာ သည္ျဖစ္ေစကာမူ “သိမႈစံ”သုံးခုႏွင့္မကုိက္ညီပါက အမွားပင္ျဖစ္၍၊ မလိုက္နာမက်င့္သုံးဘဲ၊ ရဲရဲပယ္ရ ၏မည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

မိမိတုိ႔ကို စာသင္ေပးေနသည့္“ဆရာ”ႏွင့္၊ မိမိတုိ႔ကိုးကြယ္ေနသည့္“ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္” မ်ားထံမွေျပာေဟာ လမ္းညြန္သည့္အယူ၀ါဒႏွင့္၊ စကားျဖစ္ေစကာမူ၊ အထက္တြင္ေဆြးေႏြးေဖာ္ျပ ထားသည္“သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးတြင္ထည့္သြင္း သုံးသပ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

သိမႈစံသုံးမ်ဳိးတြင္ ထည့္သြင္းသုံးသပ္ၾကည့္လ်က္ “အျပစ္မရွိ၊ ပညာရွိမ်ားမွခ်ီးမႊန္း၊ ကုသုိလ္ျဖစ္သည့္စကားျဖစ္သည္၊ အယူအဆ၀ါဒျဖစ္သည္”ဟု ကုိယ္တုိင္သိရေသာအခါတြင္ မည္သူ႔ဆီမွၾကားသိရသည့္စကားႏွင့္၊ ၀ါဒျဖစ္ေစ၊ လက္ခံက်င့္သုံးသင့္သည္ဟု ဆုိလုိပါသည္၊၊

အကယ္၍ မိမိၾကားသိရသည့္ “၀ါဒႏွင့္စကား”သည္ “အျပစ္ရွိသည္၊ ပညာရွိတုိ႔မွကဲ့ရဲ့ႏုိင္သည္၊ အကုသုိလ္ကိုျဖစ္ေစတတ္”သည္ဟု ကိုယ္တုိင္သိရေသာအခါတြင္၊ ထုိစကားႏွင့္၀ါဒမ်ဳိးကို မည္သည့္ပု ဂၢဳိလ္ၾကီးမ်ဳိးႏွင့္၊ မည္သည့္ဘုရားအထံမွၾကားသိရသည္ျဖစ္ေစ ျငင္းပယ္ရမည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

တင္ျပေဆြးေႏြးထားသည့္ သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးသည္ ဘာသာမေရြးလက္ခံႏိုင္သည့္ “စံ”အမ်ဳိးအ စားမ်ား ျဖစ္ပါသည္၊၊ “အေတြးအေခၚမွတ္ေက်ာက္၊ သုိ႔မဟုတ္-ဘာသာေရးေပတံ”ဟုလည္း ေခၚႏုိင္ပါ သည္၊၊ မည္သည့္ဘာသာလူမ်ဳိးမဆုိ သိမႈစံသုံးမ်ဳိးႏွင့္တုိင္းတာႏႈိင္းယွဥ္၍၊ ဘာသာ၀ါဒမ်ားကိုေလ့လာ သုံးသပ္ႏုိင္လ်င္၊ ဘာသာအယူမွားမႈမွ ကင္းေ၀းႏုိင္မည္ျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ ကာလာမအမ်ဳိးသားတုိ႔ကုိ ဂုဏ္သိကၡာရွိျပီး၊ လူ႔အဆင့္အတန္းရွိသူတုိ႔လုိက္ နာေစာင့္ထိမ္းသင့္သည့္ အေျခခံအက်ဆုံးေသာ “ကုိယ္အက်င့္(၅)မ်ဳိး”ကုိ ေဆြးေႏြးတင္ျပခဲ့သည္ကုိ ပါဠိစာေပမွတ္တမ္းတြင္ ေတြ႔ရပါသည္၊၊

(၁) အသက္မသတ္ရျခင္း၊
(၂) မခုိးရျခင္း၊
(၃) သူတပါးသား သမီးကိုမဖ်က္ဆီးရျခင္း၊
(၄) မလိမ္ညာရျခင္း၊
(၅) မူးယစ္ေသစာ မသုံးစြဲရျခင္း၊၊ 

ကုိယ္က်င့္တရား (၅)မ်ဳိးကုိလည္း “သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးႏွင့္တုိင္းတာ ႏႈိင္းယွဥ္ျပီမွသာလ်င္ ႏွစ္သက္မႈရွိက လက္ခံက်င့္သုံးႏုိင္ျပီး၊ မႏွစ္သက္ခဲ့လ်င္ မက်င့္သုံးဘဲလြတ္လပ္စြာ ပယ္ခြင့္ရွိပါသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ “ကမၼနိယာမ”ဟူ၍ သဘာ၀အရရွိထားျပီးျဖစ္၍ အမွားကိုျပဳလုပ္ျပီး၊ အမွန္ကိုေခါင္းခါပါမူ အက်ဳိးဆက္ ကုိေရွာင္လႊဲခြင့္မရွိသည္မွာ အမွန္ျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ ေကသမုတၱိရြာသားမ်ားကို ဘာသာေရးအေတြးအေခၚႏွင့္၊ ဘာသာေရးေပ တံမ်ားကို ေဆြးေႏြးတင္ျပျပီးေသာအခါ၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကိုယ္တုိင္၏အယူ၀ါဒကို ေဆြးေႏြးသည့္အေနျဖင့္၊ “ဘ၀ေနနည္း(၄)မ်ဳိး”ကို ေဟာေျပာေဆြးေႏြးခဲ့ပါသည္၊၊

ဘ၀ေနနည္း(၄)မ်ဳိးသည္ပင္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ စိတ္သေဘာထားႏွင့္၊ ကိုယ္က်င့္တရားျဖစ္ သည္ဟုဆုိလ်င္ မွန္ပါသည္၊၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔၏ အျမတ္ဆုံးေန႔စဥ္ဘ၀ျဖတ္သန္း၊ ေနထုိင္နည္းဟု လည္း ေခၚဆုိႏုိင္ပါသည္၊၊

(၁) ေမတၱာျဖင့္ေနနည္း၊
(၂) ကရုဏာျဖင့္ေနနည္း၊
(၃) မုဒိတာျဖင့္ေနနည္း၊
(၄) ဥေပကၡာျဖင့္ေနနည္း၊၊

မိမိကိုယ္တုိင္၏အက်ဳိးႏွင့္၊ လူတုိင္း၏အက်ဳိးကို အျမဲလုိလားလ်က္ေနျခင္းကို “ေမတၱာျဖင့္ေန နည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ ေမတၱာျဖင့္ လူတုိင္းေနႏုိင္ၾကလ်င္ ကမၻာစစ္မ်ား၊ လူမ်ဳိးေရးစစ္မ်ား၊ ႏုိင္ငံေရး စစ္မ်ားဟူ၍ ေပၚေပါက္ဖြယ္မရွိေတာ့ေၾကာင္း ေလ့လာႏုိင္ပါသည္၊၊

လူသားမ်ားအေပၚတြင္ ကူညီေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ အားေပးမႈ၊ သနားငဲ့ညွာမႈ၊ ၾကင္နာယုယမႈတုိ႔ ျဖင့္ေနျခင္းကို “ကရုဏာျဖင့္ေနနည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ 

ကရုဏာျဖင့္လူတုိ႔ေနထုိင္ႏုိင္ၾကလ်င္ အၾကမ္း ဖက္မႈမ်ဳိးစုံ၊ လိမ္လည္လွည့္ဖ်ားမႈမ်ဳိးစုံ၊ မတရားမႈမ်ဳိးစုံတုိ႔မွကင္းေ၀းျပီး၊ ကမၻာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ အလြယ္ တကူတည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

ကရုဏာသည္ အျခားသူမ်ား၏ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မႈ၊ ကူညီရုိင္းပင္းမႈတြင္ အေျခတည္ပါသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ တစ္ခါတရံလူတုိ႔သည္ တပါးသူအေပၚကူညီမႈကိုအၾကိမ္မ်ားစြာ လူေရွ႔သူေရွ႔တြင္ေျပာ ဆုိေနတတ္သျဖင့္ ကူညီမႈကုိရယူထားသူမွာ အားငယ္ဖြယ္ျဖစ္ေနတတ္သည္ကို သတိျပဳရပါမည္၊၊

မိမိခ်မ္းသာၾကြယ္၀မႈအေပၚတြင္ ေက်နပ္အားရျခင္းႏွင့္၊ အျခားလူအမ်ား၏ၾကီးပြားတုိးတက္မႈကို ၀မ္းသာလ်က္ေနႏုိင္ျခင္းကို “မုဒိတာျဖင့္ေနနည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ မုဒိတာျဖင့္ လူတုိ႔ေနႏုိင္ၾကလ်င္ တစ္ဦးႏွင့္တဦးဂုဏ္ျပဳိင္ျခင္းမ်ား၊ မာနၾကီးျခင္းမ်ားႏွင့္၊ မတရားအလုိၾကီးျခင္းမ်ားမွကင္းေ၀းျပီး၊ စီး ပြားေရးဆုိင္ရာစိတ္ခ်ရမႈမ်ားႏွင့္၊ စိတ္ခ်မ္းသာမႈကုိလူတုိ႔ရရွိႏုိင္မည္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

လူတုိ႔သည္ “မာန”သုံးမ်ဳိးျဖင့္ အျမဲေနေလ့ရွိၾကသည္ဟု ဆုိပါသည္၊၊ “ငါသည္ အမ်ားတကာထက္ သာသည္၊၊ အမ်ားတကာထက္ နိမ့္က်သည္၊၊ အမ်ားႏွင့္တန္းရည္တူျဖစ္သည္”ဟူသည့္မာန သုံးမ်ဳိးတုိ႔ ျဖစ္ပါသည္၊၊ မာနသုံးမ်ဳိးသည္ ကရုဏာႏွင့္မုဒိတာမရွိျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျပီး၊ လူတုိ႔၏ စိတ္ကို တံက်င္ႏွင့္ဆြသကဲ့သုိ႔အခံရခက္ ျဖစ္ေနၾကရပါသည္၊၊

ပတ္၀န္းက်င္မွ အေျခအေနအေၾကာင္းအရာမ်ားအားလုံးကို လ်စ္လ်ဴရႈလ်က္ေနျခင္းကို “ဥေပ ကၡာျဖင့္ေနနည္း”ဟု အမွတ္လြဲေနၾကပါသည္၊၊ “ရသမွ်ရလာဘ္ႏွင့္၊ ၾကဳံရသမွ်အေျခအေန အားလုံး အေပၚတြင္ စိတ္ဓာတ္ရင့္က်က္မႈရွိျခင္းကို ဥေပကၼာျဖင့္ေနနည္း”ဟု ေခၚပါသည္၊၊

ေအာင္ျမင္မႈတြင္ ကုိယ္စိတ္လြတ္မႈကို ထိမ္းသိမ္းႏုိင္ျခင္း၊ ဆုံးရႈံးမႈတြင္ ဘ၀မပ်က္ေစရန္ ထိမ္းထားႏုိင္ျခင္း၊ ေ၀ဒနာအမ်ဳိးမ်ဳိးကို ထိမ္းသိမ္းလ်က္ေနႏုိင္ျခင္းကို ဥေပကၡာျဖင့္ေနထုိင္တတ္ျခင္းဟု ဆုိလိုပါသည္၊၊ လူတုိ႔သည္ ေအာင္ျမင္မႈတြင္ အေပ်ာ္လြန္ျပီး၊ ဆုံးရႈံးမႈတြင္မူ မေနတတ္မထုိင္တတ္ဖစ္ျခင္းတုိ႔ လြန္ကဲေနပါသည္၊၊ ေ၀ဒနာကို ဥေပကၡာျဖင့္တည္ျငိမ္ေအာင္ မစြမ္းႏုိင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊

ဆုိလုိသည္မွာ အဆုိးေလာကဓံႏွင္၊့ အေကာင္းေလာကဓံ ေ၀ဒနာမ်ားအေပၚတြင္ ခံစားမႈအ လြန္အက်ဴးမျဖစ္ျခင္းကို ဥေပကၡာျဖင့္ေနႏုိင္ျခင္းဟု မွတ္ရပါမည္၊၊

အထက္တြင္ ေဖာ္ျပေဆြးေႏြးထားသည့္ ဘ၀ေနနည္းေလးမ်ဳိးကို ပါစာေပပညာရပ္ေ၀ါဟာရျဖင့္ “ျဗဟၼ၀ိဟာရတရားေလးပါး”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္သူ၏၀ါဒအျဖစ္ျဖင့္ ေဖာ္ျပျပီးတ ရားေလးမ်ဳိးကိုအစမ္းသတ္ခံရန္ ေဟာေျပာျခင္းျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶေဟာေျပာသည့္ ဘ၀ေနနည္းေလးမ်ဳိးကိုလည္း အမွားအမွန္သိရန္ႏွင့္၊ လက္ခံက်င့္သုံးရန္၊ သုိ႔မဟုတ္၊ ျငင္းပယ္ရန္အတြက္ “သိမႈစံ”သုံးမ်ဳိးႏွင့္ တုိင္းတာၾကည့္ရမည္ပင္ ျဖစ္ပါသည္၊၊ 

ေမတၱာျဖင့္ ေနျခင္းသည္-
(၁) အျပစ္ရွိလား၊ အျပစ္မဲ့လား၊
(၂) ပညာရွိတုိ႔မွ ခ်ီးမႊန္းမည္လား၊ ကဲ့ရဲ့မည္လား၊
(၃) ကုသုိလ္လား၊ အကုသုိလ္လား၊၊

“စံ”သုံးမ်ဳိးျဖင့္ စာရႈသူမ်ားသည္ ကိုယ္တုိင္ထည့္သြင္း တုိင္းတာၾကည့္၍၊ အမွားအမွန္ကုိသိျပီး လ်င္၊ ျငင္းပယ္ရန္၊ သုိ႔မဟုတ္၊ လက္ခံက်င့္သုံးၾကရန္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

ကာလာမသုတ္တြင္ ေကသမုတၱိရြာသူ/ ရြာသားမ်ားသည္ ဗုဒၶ၏ဘာေရးအေတြးအေခၚဆုိင္ ရာေပတံႏွင့္၊ ဘ၀ေနနည္းမ်ားကို ႏွစ္သက္သေဘာက်ၾကျပီး၊ ဗုဒၶဘာ၀သာ၀င္ရြာၾကီးအျဖစ္ ေၾကျငာ ခဲ့ၾကသည္ဟု ပါဠိမွတ္တမ္းႏွင့္၊ အိႏၵိယသမုိင္းစာေပတြင္ ေဖာ္ျပထားပါသည္၊၊

ေကသမုတၱိရြာၾကီးသည္ ဗုဒၶဘာသာရြာဟု ၀န္ခံၾကသည္ႏွင့္၊ ၀န္မခံၾကသည္မွာ စာရႈသူအတြက္ အဓိကမက်လွပါေပ၊၊ ေကသမုတၱိရြာၾကီးသုိ႔ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္အမ်ားအျပားလာေရာက္ စည္းရုံးၾကရာမွ၊ ဗုဒၶကိုယ္ေတာ္တုိင္ေရာက္လာျပီး၊ “ကာလာမသုတ္”ကုိေဟာေျပာသျဖင့္ “ဘာသာ ေရးအေတြးအေခၚေပတံ” ခုိင္ခုိင္မာမာရလုိက္သည္မွာ စာေပေလ့လာသူမ်ားအတြက္ အက်ဳိးအျမတ္ ျဖစ္ပါသည္၊၊

စာေရးသူသည္ ဗုဒၶဘာသာျဖစ္ေန၍၊ မိမိကိုးကြယ္ရာဘာသာကို အသားေပးျခင္းမ်ဳိး မဟုတ္ပါ၊၊ ေဆြးေႏြးတင္ျပထားျပီး အေတြးအေခၚဆုိင္ရာေပတံမ်ားျဖင့္ သတင္းတစ္ခု၊ ဘာသာ၀ါဒတစ္ခု၊ စကားတစ္ခြန္းကို စာဖတ္သူမ်ားအေနျဖင့္ တုိင္းတာလက္ခံၾကရန္သာ ျဖစ္ပါသည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာကုိပင္ျဖစ္ေစကာမူ သိမႈေပတံသုံးမ်ဳိးျဖင့္ တုိင္းတာသုံးသပ္ျပီးမွ လက္ခံယုံၾကည္က်င့္သုံး သင့္သည္၊ သုိ႔မဟုတ္-ျငင္းပယ္သည့္လွပါသည္၊၊

“အလင္းစက္”စာဖတ္ပရိသတ္မ်ားအားလုံး ကိုးကြယ္အားထားရာ ဘာသာအမွန္တရားမ်ားကို ေရြးခ်ယ္ႏုိင္ၾကျပီး၊ ဘ၀ခ်မ္းသာႏွင့္၊ ဘ၀မွလြတ္ေျမာက္မႈခ်မ္းသာမ်ားကို ရရွိၾကပါေစေၾကာင္းဆႏၵရွိ လ်က္စာတမ္းကို အဆုံးသတ္လိုက္ရပါသည္၊၊                    ၊၊


(ကုိးကား/ ေကသမုတၱိသုတ္၊ အံ-3၊၊ ဓမၼသစ္က်မ္း၊ ကုရ္အာန္က်မ္း၊ What the Buddhat Taught, Walpola Rahula. An Approach to Buddhist Philosophy, Ven. Ilukewela Dhamma- rathana)  

                                     
                                             အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
                                            {B.A-Eng, M.A-Phil-Sri Lanka}
                                             မကုဋာရာမျမန္မာေက်ာင္းတုိက္၊
                                             ကိုလံဘုိျမဳိ့၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံ၊၊ (04/03/2013)

အျပည့္အစံုသို႔....

  © Blogger template 'Fly Away' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP