ဘ၀မွ အႏွစ္ကို ရွာေဖြၿခင္း၊၊ ၊၊

တေန႔က မုိးသည္းထန္စြာရြာသြန္းၿပီး ေလၾကမ္းမ်ားပါ တုိက္ခတ္သည္၊၊ အရွင္ အခန္းၿပတင္းမွေနၿပီး ပတ္၀န္းက်င္ကို အကဲခပ္ေနမိသည္၊၊ ေလဒဏ္ကို မခံႏုိင္ဘဲ သစ္ပင္ၾကီးငယ္မ်ားစြာ ၿပဳိလဲကုန္သည္၊၊ တခ်ဳိ႔သစ္ပင္ၾကီးမ်ားမွာ အၿမစ္မွၿပဳိလဲၿပီး၊ တခ်ဳိ႔သစ္ပင္မ်ားမွာ အကိုင္းမွ ပ်တ္က်ဳိးကုန္သည္၊၊
နာရီအတန္ၾကာ မုိးႏွင့္ေလၾကမ္းမ်ား တုိက္ခတ္အၿပီး ၿပန္လည္၍ ရာသီဥတုသာယာ ၾကည္လင္လာ ေသာအခါ လဲၿပဳိေနေသာ သစ္ပင္မ်ားႏွင့္ က်ဳိးက်ေနေသာ သစ္ကိုင္းမ်ားကို အရွင္သြားၾကည့္မိသည္၊၊ လဲက်ေနေသာ အခ်ဳိ႔သစ္ပင္မ်ားမွာ ပင္စည္အေတာ္ၾကီးသည္ကို သတိၿပဳမိသည္၊ ဤမွ်ေလဒဏ္ေလး ကို သည္အပင္ၾကီး ဘာလုိ႔မခံနုိင္ပါလိမ့္….၊၊ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ လဲမေယာင္ႏွင့္ က်န္ရွိေနေသာ သစ္ပင္မ်ားကို တဖန္ၾကည့္မိၿပန္သည္၊၊ ပင္စည္သိပ္မၾကီးသည့္ သည္အပင္ေတြၾကေတာ့ ဘာလုိ႔ေလဒဏ္တြင္ မလဲၿပဳိပါလိမ့္….၊၊ အေတြးေလးမ်ား ၀င္လာမိသည္၊၊

ခဏၾကာေသာအခါ သစ္ပင္အလဲ အၿပဳိ၊ အက်ဳိး၊ အပဲ့မ်ားကို သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရန္ လူအမ်ားေရာက္ လာၿပီး၊ ခုပ္သူ ခုတ္၊ လႊၿဖင့္ ၿဖတ္သူ ၿဖတ္၊ စတင္လုပ္ေဆာင္ၾကသည္၊၊ လဲက်ေနသည့္ အပင္အၾကီး တစ္ပင္ကို လူႏွစ္ေယာက္က အေပၚမွဖိထုိင္ၿပီး ႏွစ္ေယာက္က ဟုိဘက္သည္ဘက္ လႊအၾကီးစားၿဖင့္ တုိက္ၿဖတ္ ေနၾကသည္၊၊ အရွင္ၾကည့္လုိက္ေသာအခါ သစ္တုံးၾကီးအတြင္းမွ လႊစာမ်ား တဖြားဖြား ထြက္က်လာေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊၊

လႊစာမ်ားကို လက္ၿဖင့္ယူၿပီး စမ္းသပ္ၾကည့္ေသာအခါ လႊစာမ်ားမွာ မာေက်ာေနသည့္ အေတြ႔ကို မၿပဘဲ၊ ဖြာေနသည့္အေတြ႔ကိုသာ ၿပသည္၊၊ လႊဆြဲေနသည့္ သီရိလကၤာသား ဒကာေလးက “ဦးဇင္း ဒီအပင္ၾကီးက သစ္ပြပင္ၾကီးၿဖစ္ေၾကာင္း၊ အႏွစ္မပါေၾကာင္း၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ လႊဆြဲရတာလြယ္ကူေၾကာင္း ေၿပာၿပသည္၊၊”
သစ္ပင္အလဲမ်ားႏွင့္ အၾကဳိးအပဲ့မ်ားကို သန္႔ရွင္း၍ ၿပီးသြားသည္၊၊ ယုိင္နဲ႔နဲ႔ လဲမေယာင္ႏွင့္ မလဲဘဲက်န္ေနသည့္ အပင္ခပ္လတ္လတ္မ်ားကို လူႏွစ္ေယာက္ သုံးေယာက္ခန္႔က ၀ုိင္းၿပီးမတ္ထူ ေနၾကၿပီး အလုပ္သမားမ်ား အနားယူၾကေတာ့သည္၊၊ “ဒကာေလး ဒီအပင္ေတြကလည္း ယုိင္ေနတာဆုိေတာ့ ၾကည့္လုိ႔မေကာင္းေတာ့ပါဘူး၊ လႊနဲ႔မၿဖတ္ၾကဘူးလားဗ်”လုိ႔ အရွင္က ေမးလုိက္သည္၊၊ “အရွင္ဘုရား မလုပ္နဲ႔၊ ဒီအပင္ေတြက ယုိင္သာ ယုိင္တာ ဘယ္ေတာ့မွ မလဲဘူး၊ သူတုိ႔ရဲ့ အခြံပါးပါး ေလးေတြကလြဲရင္ တပင္လုံးက အႏွစ္ေတြခ်ည္းပဲ ဘုရား၊၊”

အရွင္ အခန္းတြင္းၿပန္၀င္ၿပီး စာေရးစားပြဲတြင္ ထုိင္လုိက္သည္၊ အႏွစ္နဲ႔ပတ္သက္တဲ့ စာတမ္း တစ္ပုဒ္ေရး ခ်င္ေနတာ Sources ရွာမရ ၿဖစ္ေနတာ၊ အခုမွရသည္၊၊ သုံးဆယ္မၿပည့္ေသးသည့္ အရွင့္အသက္ အရြယ္မွာ သိပ္ၾကီးလွသည္ မဟုက္ေသး၊ အရွင္ႏွင့္ ငယ္စဥ္က အတူကစားခဲ့သည့္ ကစားေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကို မ်က္စိထဲၿပန္ၿမင္ၾကည့္မိသည္၊ ဤမွ်တုိေတာင္းသည့္ ႏွစ္မ်ားအတြင္းမွာပင္တခ်ဳိ႔က လူေလာကမွ အၿပီးအပိုင္ ထြက္ခြာသြားၾကၿပီ၊ တခ်ဳိ႔က မိသားစုဘ၀တြင္ ေရာက္ေနၾကၿပီ၊ တခ်ဳိ႔လည္း ေယာင္လည္လည္ ၿဖစ္ေနၾကၿပန္သည္၊၊

ဘ၀တစ္ခုကို ေရရွည္ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္ႏုိင္ရန္ အေရးၾကီးေၾကာင္း အေတြ႔အၾကဳံမ်ားက သင္ၿပ ထားသည္၊၊ ဘ၀ကို ထိပ္တန္းက်က် ရပ္တည္ႏုိင္ရန္ ဘာေတြလုိအပ္ပါလိမ့္…၊၊ အေၿဖက သိပ္အခက္ ၾကီး မဟုက္၊ “အႏွစ္ရွိဖုိ႔ လုိအပ္သည္”ဟုၿဖစ္သည္၊၊ ဟုတ္သည္၊၊ ဘ၀တစ္ခုခိုင္မာဖုိ႔ တည္တည္ ၾကည္ၾကည္ရွိဖုိ႔ အႏွစ္လုိအပ္သည္၊၊ အႏွစ္မပါေသာ ဘ၀သည္ အႏွစ္မပါသည့္ သစ္ပင္ပမာ သဘာ၀၏ဒဏ္၊ ေလာက၏ဒဏ္ကို မခံႏုိင္ဘဲ အလြယ္တကူ လဲၿပဳိႏုိင္သည္၊၊

ဟင္းေကာင္းတစ္ခြက္ စားရဖုိ႔အတြက္ ဟင္းအႏွစ္က်ေအာင္ ခ်က္ၿပဳတ္တတ္ဖုိ႔ အေရးၾကီးေၾကာင္း အိမ္ရွင္မမ်ား သိၾကသည္၊၊ မွန္သည္၊ ဘ၀တစ္ခု တည္တည္ၾကည္ၾကည္ ေလးေလးနက္နက္ ၿဖစ္ဖုိ႔လည္း အႏွစ္လုိအပ္သည္၊၊ ပါဠိစာေပတြင္ ဘ၀၏အႏွစ္ ခုႏွစ္မ်ဳိးရွိေၾကာင္း ေလ့လာရသည္၊၊ ဘုရားေဟာ စာေပၿဖစ္၍ မွန္သည္ဟုပင္ ေၿပာရေတာ့မည္၊၊ အရွင္၏ အၿမင္အရ ဘ၀အႏွစ္ကို သုံးမ်ဳိးရွိသည္ဟု သုံးသပ္မိသည္၊၊ ဤသုံးမ်ဳိး ပိုင္ဆုိင္ထားလ်င္ အႏွစ္ၿပည့္၀သူ၊ ဘ၀တစ္ခု အေၿခက်သူဟု ေခၚဆုိႏုိင္သည္ဟု ၿမင္မိသည္၊၊ အရွင္သုံးသပ္မိသည့္ ဘ၀အႏွစ္ သုံးမ်ဳိးမွာ---
(၁) ပညာ၊
(၂) ကိုယ္က်င့္တရား၊
(၃) ၿငိမ္းေအးမႈ၊ တုိ႔ၿဖစ္သည္၊၊

ဘ၀တစ္ခု လူတစ္လုံး သူတစ္လုံးၿဖင့္ ရပ္တည္ႏုိင္ရန္ ပညာေရး အဓိကလိုအပ္သည္၊၊ နယ္ပယ္တစ္ ခုခုမွ ပညာတခုခုကို ႏွ႔ံစပ္ကြ်မ္းက်င္ထားလ်င္ ဘ၀တစ္ခု ခိုင္မာၿပီ၊ အႏွစ္တမ်ဳိးရွိၿပီဟု ဆုိႏုိင္သည္၊၊ မည္သည့္နယ္ပယ္ကမွ ပညာတခုခုကို မတတ္ေၿမာက္ထားဘူးဆိုလ်င္ ထုိသူ၏ဘ၀ ခိုင္မာမႈ မရွိေတာ့ၿပီ၊ အႏွစ္ရွိေသာ ဘ၀မၿဖစ္ႏုိင္ေတာ့ေခ်၊၊ ပညာတခုကို တတ္ေၿမာက္ထားသူႏွင့္ ပညာရပ္ ဘာကိုမွ်ေရေရ ရာရာ မတတ္သူတို႔မွာ အမူအရာအရပင္ ကြာၿခားသည္၊၊ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာဖြင့္ၿဖဳိးမႈမ်ားတြင္လည္း အလိုအေလ်ာက္ ကြာၿခားလာေတာ့သည္၊၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာတခုခုကို အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုအတြင့္ တတ္ကို တတ္ေၿမာက္ေအာင္ သင္ၾကားသင့္သည္၊၊

ဆင္ေၿခမ်ဳိးစံုၿပၿပီး အခ်ိန္အတုိင္းတာတခုကို ကုန္လြန္ေစၿပီး၊ ပညာမတတ္သူမ်ားသည္ ဘ၀အႏွစ္မရွိ သူမ်ား ၿဖစ္လာေတာ့သည္၊၊ ဘ၀တြင္ ေက်နပ္ဖြယ္ အဆင့္တစ္ခုကိုလည္း လက္လႊတ္ လိုက္ရၿပီၿဖစ္မွန္း အရြယ္ကသက္ေသ ၿပဳလာတတ္သည္၊၊ ဤသူမ်ဳိးမ်ားမွာ စိတ္ၾကဳိက္ေနရာတစ္ခုကို ပုံမေဖာ္ႏုိင္ေတာ့ဘဲ ကံေပးသမွ်ၿဖင့္သာ ဘ၀တစ္ခုကို ေက်နပ္လုိက္ရေတာ့သည္၊၊ ကိုယ့္ဘ၀ အႏွစ္မရွိေတာ့ၿပီ ၿဖစ္မွန္းကိုလည္း လက္မခံလုိသည္ၾကားကပင္ လက္ခံလိုက္ရသည္၊၊ ေအာင္ၿမင္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္း မ်ားကို ေငးၾကည့္ေနရသည့္ ဤအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ ေနာင္တရရုံမွ အၿခားလုပ္စရာလည္း မရွိေတာ့ၿပီ၊၊

ယေန႔ေခတ္သည္ ပညာေရးတုိးတက္သည့္ ေခတ္ၿဖစ္သည္၊၊ သင္ၾကားလုိ၊ တတ္ေၿမာက္လုိသည့္ စိတ္ရွိဖုိ႔သာလုိသည္၊ မတတ္ေၿမာက္ႏုိင္ေသာ ပညာရပ္ဟူ၍ကား မရွိေတာ့ေပ၊၊ မိမိဘ၀ကို အႏွစ္ရွိရွိ တည္ေဆာက္လုိလ်င္ ပညာတခုကို လုံး၀ေသခ်ာ တတ္ေၿမာက္ေအာင္၊ ၿပီးဆုံးေအာင္ ၾကဳိးစားရမည္၊၊
အခ်ိန္အတုိင္းအတာ တစ္ခုအတြင္း ပညာတစ္ခုကို သင္ၾကားတတ္ေၿမာက္ၿပီဆုိလ်င္ လုိအပ္သည့္ ဘ၀အႏွစ္တစ္ခုကို ရၿပီဟု ဆုိႏုိင္သည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ လုံး၀ၿပည့္စုံသြားၿပီဟုကား မဆုိသာေသးေခ်၊ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္“ကိုယ္က်င့္တရား အနားမပါေသာ ပညာေရးသည္ ေကာက္က်စ္မႈ သက္သက္သာ ၿဖစ္သည္”ဟု ဆုိထားေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္သည္၊၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာေရးအၿပင္ ကိုယ္က်င့္ တရားသည္လည္း ဘ၀၏ မရွိမၿဖစ္ အႏွစ္တခုၿဖစ္လာၿပန္သည္၊၊ ပညာတတ္ၿပီး ဘ၀ကို ဂုဏ္သိကၡာ ရွိရွိ ရပ္တည္ႏုိင္ရန္ ကိုယ္က်င့္တရား ရွိဖုိ႔လည္း လုိလာၿပန္သည္၊၊ ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းေကာင္း ရရွိေရးကိုမူ သက္ဆုိင္ရာ ဘာသာအယူမ်ားက သင္ၾကားေပးတတ္ပါသည္၊၊

ယေန႔ေခတ္သည္ ပညာေရး တုိးတက္ေသာ ေခတ္ၿဖစ္သည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္၊၊ ပညာေရးဘက္တြင္ တုိးတက္သည့္ ပညာတတ္မ်ားလည္းမ်ားသည္၊၊ သို႔ေသာ္ ကိုယ္က်င့္တရားပိုင္းတြင္မူ တိုးတက္မႈ နည္းသည္၊၊ ပညာေရးႏွင့္ ဘာသာေရး ဟန္ခ်က္မညီမႈကို ၿပသမႈတစ္ရပ္လည္း ၿဖစ္သည္၊၊ ေက်ာင္းပညာတတ္ၿပီး မိဘေက်းဇူး၊ ဆရာေက်းဇူး၊ မိသားစုေက်းဇူးႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္ေက်းဇူး မသိတတ္လ်င္ ထုိ ပညာတတ္သူမ်ားကို အႏွစ္ရွိသူမ်ားဟုေခၚဆုိရန္ ခက္သည္၊၊ ကိုယ္က်င့္တရားသည္ နယ္ပယ္က်ယ္ ၀န္းလွသည္၊၊ စစ္မွန္ေသာ ပညာေရး၏ ပန္းတုိင္မွာ ပညာတတ္ေလေလ ကိုယ္က်င့္တရား တုိးတက္ ေလေလ၊ ၿဖဴစင္ေလေလ ၿဖစ္ရမည္ၿဖစ္သည္၊၊

ကိုယ္က်င့္တရား ေဘာင္မရွိေသာ ပညာေရးသည္ ေမ်ာက္လက္ထဲ မီးစေရာက္သည္ႏွင့္ တူသည္ဟု ဟိႏၵဴဘာသာေရး က်မ္းမ်ားကဆုိသည္၊၊ ကုိယ္က်င့္တရားကို စံမၿပဳသည့္ ပညာတတ္မိသားစု၀င္ တစ္ဦးရွိေသာ မိသားစုမွာ ထုိပညာတတ္ဆုိသူ၏ အမ်ဳိးမ်ဳိးပညာၿပမႈကို ရင္စည္းခံၾကရေတာ့သည္၊၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ပညာေရးဟူသည္ ကိုယ္က်င့္တရားၿဖင့္ ေဘာင္ခတ္ႏုိင္မွ လိုရာပန္းတုိင္ေရာက္ၿပီး အမ်ားအက်ဳိးကိုလည္း သယ္ပိုးနုိင္သည္၊၊ သုိ႔မဟုက္လ်င္မူ အမ်ားကို ဒုကၡေပးသည့္ ပညာတတ္မ်ား ၿဖစ္လာတတ္သည္၊၊ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ ပညာတတ္မ်ားကို ယေန႔ကမၻာတြင္ မ်ားစြာေတြ႔ႏုိင္သည္၊၊

ပညာတတ္ၿပီး ကိုယ္က်င့္တရားလည္း ေကာင္းမြန္သည့္သူတစ္ေယာက္ မိသားစုႏွင့္ ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေပၚေပါက္လာၿပီဆုိလ်င္ ထုိမိသားစု ပတ္၀န္းက်င္တခုလုံး ခ်မ္းသာၾကရေတာ့သည္၊၊ “သူေတာ္ ေကာင္း” ဆုိသည္မွာ ဤကဲ့သုိ႔ေသာ သူမ်ဳိးမ်ားကို ဆုိလိုဟန္ရွိသည္၊၊ ပညာေတာ္ၿပီး ကိုယ္က်င့္တရား ေကာင္းသည့္ သူမ်ားဟု ဆုိရမည္၊၊ ပါဠိစာေပတြင္ “ပညာတတ္ၿပီး ကုိယ္က်င့္တရား ေကာင္းသူတစ္ေယာက္ ေပၚေပါက္လာလ်င္ ထုိအရပ္ေဒသ ခ်မ္းသာ၊ တုိးတက္ရေၾကာင္း” ေဖာ္ၿပထားသည္၊၊

ပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရား ၿပည့္စုံလာၿပီဆုိလ်င္ ဘ၀တြင္ အႏွစ္ၿပည့္လုလု ၿဖစ္လာၿပီ ၿဖစ္သည္၊၊ ပညာၿဖင့္ ဘ၀ကုိ စနစ္တက်တည္ေဆာက္ႏုိင္ၿပီး၊ ကုိယ္က်င့္တရားၿဖင့္ ဘ၀တြင္ အၿပစ္အနာအဆာ ကင္းလာမည္ ၿဖစ္သည္၊၊ အေတာ္အတန္ ဘ၀မုန္တုိင္း တုိက္ခတ္ရုံၿဖင့္ မရႈံးနိမ့္ႏုိင္ေတာ့ေခ်၊၊ ေလာကဓံကို ခံႏုိင္လာၿပီဟု ဆုိလိုသည္၊၊ သို႔ေသာ္ ပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားသည္ ဘ၀၏ ပန္းတုိင္ဟု မေခၚႏုိင္၊၊ ပညာေရးႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားတုိ႔၏ ပန္းတုိင္မွာ ဘ၀ၿငိမ္းေအးမႈ ၿဖစ္သည္၊၊

ကိုယ္တတ္ထားသည့္ ပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္ေနသည့္ ကိုယ္က်င့္တရားသည္ ကိုယ့္အတြက္ ေမ်ာက္လက္ မီးခဲရထားသလုိ ပူေလာင္ေနရလ်င္ ထုိပညာႏွင့္ ကိုယ္က်င့္တရားသည္ အဓိပၸါယ္မရွိ၊ ကုိယ္ သင္ထားသည့္ ပညာသည္ ကိုယ့္ဘ၀ကုိ ၿငိမ္းေအးေစရမည္၊၊ ကိုယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားသည္ လည္း ကိုယ့္ဘ၀ကို ၿငိမ္းေအးေစသင့္သည္၊၊ မိမိတတ္ေၿမာက္ထားသည့္ ပညာသည္ မိမိဘ၀ကို ၿငိမ္းေအးမႈေပး၊ မေပးကိုလည္း ဆင္ၿခင္သုံးသပ္သင့္သည္၊၊

ပညာလည္းတတ္ ကိုယ္က်င့္တရားလည္း တုိးတက္ၿပီး၊ ၿငိမ္းေအးသည့္ ဘ၀ကိုလည္းရလာၿပီဆုိလ်င္ ဘ၀တစ္ခု လုံး၀အႏွစ္ၿပည့္သြားၿပီ ၿဖစ္သည္၊၊ အဓိပၸါယ္ရွိေသာဘ၀၊ အႏွစ္ၿပည့္ေသာ ဘ၀ဟု ေခၚႏုိင္ၿပီ ၿဖစ္သည္၊၊ အႏွစ္ၿဖင့္ ၿပည့္၀ေနသည့္ သစ္ပင္ကို ေလဒဏ္ မုိးဒဏ္တုိ႔ မလဲၿပဳိေစႏုိင္သလုိ၊ အႏွစ္ၿဖင့္ ၿပည့္၀ေနသည့္ လူတစ္ေယာက္၏ ဘ၀ကုိလည္း ပတ္၀န္းက်င္ အေၿခအေန အက်ပ္အတည္းမ်ားက ရႈံးနိမ့္သြားေအာင္ မၿပဳႏုိင္ေတာ့ေခ်၊၊ ဘ၀သည္ တုိးတက္သည္ထက္ တုိးတက္ၿပီး ၿငိမ္းေအးလာသည္၊၊ အႏွစ္ရွိေသာ ဘ၀ဟူသည္ကို အေကာင္းဆုံး ပုံေဖာ္လာႏုိင္ၿပီ ၿဖစ္သည္၊၊ ပညာ၊ ကိုယ္က်င့္တရား၊ ၿငိမ္းေအးမႈ၊ သုံးမ်ဳိး ညီမွ်လာေသာအခါ ဘ၀အႏွစ္ၿပည့္သည္ဟု မွတ္ယူရမည္ ၿဖစ္သည္၊၊ “အလင္း စက္” စာဖတ္သူမ်ားအားလုံး ဘ၀ကို အႏွစ္အသား ၿပည့္ၿပည့္ၿဖင့္ ပုံေဖာ္ႏုိင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵၿပဳလွ်က္ စာတမ္းကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါတယ္၊၊

အလင္း စက္
(၂၀.၁၀.၂၀၁၀)