အေကာင္းၿမင္စိတ္ႏွင့္ ရုိးစင္းေသာဘ၀၊၊ ၊၊

လူတုိင္းတြင္ ဘ၀တစ္ခုစီကို ပုိင္ဆုိင္ရသည္၊၊ လူမ်ားစြာရွိသည့္အေလ်ာက္ ဘ၀တုိ႔သည္လည္း မ်ားစြာပင္ ၿဖစ္သည္၊၊ ဘ၀တစ္ခုစီကိုသာ ပုိင္ဆုိင္ထားၾကေသာလူသားတုိ႔ၿခင္းတူေသာ္လည္း ဘ၀ကုိၿမင္ပုံၿခင္း၊ သုံးသပ္ပုံၿခင္းကား မတူညီၾကေပ၊၊

ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ပုံၿခင္းႏွင့္ ဘ၀ၿဖတ္သန္းပုံၿခင္းလည္း မ်ားစြာပင္ကြာၿခားၾကသည္၊၊ ဘ၀သည္ ၿပဳလုပ္တတ္သည့္သတၱိ မရွိသည့္အရာၿဖစ္သည္၊ လူသားသည္သာ ဘ၀ကိုစိတ္ၾကဳိက္ၿပဳသူ ၿဖစ္ေလသည္၊၊

လူသား၏ ပုံေဖာ္မႈအေပၚတည္မွီ၍ ဘ၀သည္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဖုံဖုံၿဖစ္ရသည္၊၊ ရုိးစင္းေသာဘ၀၊ ဆန္းၿပား ေသာဘ၀၊ ရွင္းလင္းေသာ ဘ၀၊ ရႈပ္ေထြးေသာ ဘ၀၊ အဆင့္ရွိေသာ ဘ၀၊ ေအာက္က်ေသာ ဘ၀၊ စသည္ စသည္တုိ႔သည္ လူသား၏တည္ေဆာက္ ပုံေဖာ္မႈအေပၚတည္မွီ၍ ၿဖစ္ေပၚလာေသာ ဘ၀မ်ဳိးစုံတုိ႔ ၿဖစ္သည္၊၊

အဆုိးၿမင္စိတ္ႏွင့္ ဆန္းၿပားေသာ ဘ၀၊
အေကာင္းၿမင္စိတ္ႏွင့္ ရုိးစင္းေသာ ဘ၀၊
ရုိးေအးမႈႏွင့္ ရွင္းလင္းေသာ ဘ၀၊
ေကာက္က်စ္မႈႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေသာ ဘ၀၊
ထက္ၿမက္မႈႏွင့္ အဆင့္ရွိေသာ ဘ၀၊
သိမ္ငယ္စိတ္ႏွင့္ ေအာက္က်ေသာ ဘ၀၊ ဟူ၍ ဘ၀အသီးသီးကို စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာႏွင့္တြဲစပ္ၿပီး သိမွတ္ႏုိင္သည္၊၊

ေလာကတြင္ လူမ်ားစြာႏွင့္ သူတုိ႔ပုိင္ဆုိင္ထားရေသာ ဘ၀မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ထုိသူမ်ား၏စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၿဖစ္တည္မႈကို ေလ့လာအကဲခပ္ႏုိင္သည္၊၊ လူအခ်ဳိ႔သည္ ထူးေထြဆန္းၿပားသည့္ ဘ၀ကိုခုံမင္ၿပီး၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ နာမည္တပ္မႈခံရတတ္သည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ ေဖာ္ၿပမႈမ်ားကို စိတ္ပါပါလုပ္ေဆာင္ တတ္ၾကသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ ထုိသူမ်ား၏စိတ္သည္ သဘာ၀အားၿဖင့္ အဆုိးၿမင္တတ္ရကား ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို မ်ားစြာရခဲလွသည္၊၊

ရုိးစင္းေသာဘ၀ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်၍ အရာရာတြင္ေနာက္ဆုံးမွေနရာယူၿပီး၊ ေနရာထူးကိုေရွာင္ေလ့ရွိ ေသာလူမ်ားစြာတုိ႔လည္း မ်ားစြာပင္ရွိသည္၊၊ ထုိသူမ်ားသည္ ရုိးစင္းသည့္စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာႏွင့္ ရသမွ်ကိုေက်နပ္တတ္သည့္ သဘာ၀အေၿခခံရွိထားၾကရကား ၿငိမ္းေအးသည့္ဘ၀ကို ရရွိၾကသည္၊၊
ဓမၼပဒတြင္ စိတ္အေၿခခံႏွစ္မ်ဳိးႏွင့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္ပုံႏွစ္မ်ဳိးကို ေဖာ္ၿပထားသည္ကုိ ေလ့လာရမိသည္၊၊

(၁) အၿပစ္ၿမင္စိတ္၊
(၂) အၿပစ္ေၿပာလုိစိတ္၊ တုိ႔သည္ စိတ္အေၿခခံႏွစ္မ်ဳိးၿဖစ္ၿပီး၊
(၁) စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို မရႏုိင္၊
(၂) စိတ္ခ်မ္းသာမႈမွ ေ၀းကြာသည္၊၊ ဤႏွစ္မ်ဳိးသည္ အက်ဳိးဆက္ႏွစ္မ်ဳိး ၿဖစ္သည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္သည္ ထုိစိတ္ရွိသူကို စိတ္မခ်မ္းသာေအာင္ ၿပဳသည့္စိတ္ပင္ ၿဖစ္သည္၊၊ လူေပါင္းမ်ားစြာ၏ စိတ္ဆင္းရဲရမႈမ်ားသည္ အေသအၿခာစီစစ္လ်င္ အၿပစ္ၿမင္စိတ္မွ စတင္ခဲ့ရသည္၊၊ “အရင္းစစ္ေသာ္ အၿမစ္ေၿမက”ဆုိသကဲ့သုိ႔ပင္ ၿဖစ္သည္၊၊ ဘ၀မၿငိမ္းခ်မ္းသူမ်ားတြင္ အၿပစ္ၿမင္တတ္သည့္ စိတ္ခုိ ေအာင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရတတ္သည္၊၊

ထုိကဲ့သုိ႔ေသာသူမ်ားသည္ မည္သည့္အရာကိုၾကည့္ၾကည့္ အၿပစ္ၿမင္လုိသည့္ဘက္ကသာ ၾကည့္ေလ့၊ ၿမင္ေလ့ရွိၾကသည္၊၊ စိတ္ကိုက အၿပစ္ၿမင္တတ္ေနရကား ၾကည့္လုိက္သည့္အရာတုိင္းသည္လည္း အၿပစ္ေၿပာစရာခ်ည္းပင္ ၿဖစ္ေနၿပန္သည္၊၊ အဆုိးကိုအၿမဲၿမင္ေနရသည့္ စိတ္မ်ဳိးၿဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ခ်မ္း သာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုလည္း ဘယ္ေသာအခါမွပင္ ရရွိသည္မရွိေတာ့ေပ၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္ရွိသူတုိင္းသည္ အၿပစ္ေၿပာေလ့မရွိတတ္၊၊ တခ်ဳိ႔သူမ်ားမွာမူ အၿပစ္ကိုၿမင္တတ္ရုံမက ႏႈတ္မွလည္း ထုတ္ဟေၿပာဆုိရန္ ၀န္မေလးတတ္သည့္အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈမွ ပို၍ပင္ေ၀းကြာသူမ်ား ၿဖစ္ရေတာ့သည္၊၊

စိတ္ခ်မ္းသာမႈမရသူသည္ ၿပဳၿပင္လုိက္လ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈကို တေန႔တြင္ရရွိလာႏုိင္ေသးသည္၊၊ အၿပစ္ဆုိဖုိ႔၀န္မေလးသူ ၿဖစ္ေနပါမူကား စိတ္ခ်မ္းသာမႈႏွင့္ လုံး၀ကင္းေ၀းသြားသူ ၿဖစ္ သည့္အတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွပင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ ၿငိမ္းေအးမႈကို မေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ေတာ့ေခ်၊၊

ေနာက္ဆက္တြဲအက်ဳိးဆက္အၿဖစ္ လူမ်ားစြာ၏မုန္းတီးမႈ၊ ေရွာင္ရွားမႈတုိ႔ကိုလည္း ရရွိတတ္ၿပန္သည္၊၊ ဤအေၿခအေနတြင္ အထီးက်န္မႈၿဖင့္ စိတ္ေရာဂါမ်ားပင္ ရရွိလာတတ္သည္ဟုဆုိထားသည္ကို ေလ့ လာရသည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္တတ္ၿပီး၊ အၿပစ္ကိုထုတ္ဟေၿပာဆုိရန္ ၀န္မေလးတတ္သူသည္ မည္သည့္အရာကိုမဆုိ အၿပစ္တင္ေနေလ့ရွိသည္၊ "ဗုဒၶဘုရားရွင္ကိုပင္ နားရြက္ရွည္လြန္းသည္ဟု၄င္း၊ ထာ၀ရဘုရားရွင္ကို တရားမွ်တသည့္ ဖန္ဆင္းရွင္မဟုက္ဟူ၍၄င္း၊" ဘုရားမ်ားကိုပင္ အၿပစ္ရွာေၿပာတတ္ေတာ့သည္၊၊ သာမန္လူတုိ႔အေပၚတြင္ကား ဆုိဖြယ္မရွိ၊ အဆုံးမရွိအၿပစ္ေၿပာေနတတ္သည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္ႏွင့္ အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္ပင္ကုိယ္ကပင္ ရွိေနသူအဖုိ႔ အၿပစ္လြတ္ေသာ ၾကည့္စရာ၊ ၿမင္စရာဟူ၍ မရွိေပ၊ အရာအားလုံးပင္ သူ႔အတြက္အၿပစ္ေၿပာဖို႔ခ်ည္း ၿဖစ္ေနေတာ့သည္၊၊ ထုိ႔စိတ္ရွိသူကိုယ္တုိင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈကို မရရွိတတ္ေပ၊၊

အၿပစ္ေၿပာလိုသည့္စိတ္ႏွင့္ ၿပစ္တင္ေၿပာဆုိမႈကို ခုံမင္သည့္အေလ်ာက္ ၿမင္ေနရ၊ ေၿပာေနရသည္ကုိ ေက်နပ္ေသာ္လည္း ထုိသူမ်ား၏စိတ္ပုိင္းရာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္စိတ္မ်ား၊ ခ်မ္းသာသည့္စိတ္မ်ား မဟုက္သည္ကို သတိၿပဳရမည္၊၊ အၿပစ္ကိုၾကည့္ေလ့ရွိသူ၊ ေၿပာေလ့ရွိသူမ်ားမွာ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ပူေလာင္ေနသူမ်ား ၿဖစ္သည္ဟု စိတ္ပညာရွင္မ်ားက ဆုိပါသည္၊၊

ၿမန္မာစာေပေလာကတြင္ ထင္ရွားေသာ "ဆရာၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္”သည္ “သူတစ္ပါး၏အၿပစ္ကို ၾကည့္တတ္၊ ၿမင္တတ္သူ မၿဖစ္ရပါေစႏွင့္”ဟု ဆုေတာင္းေၾကာင္း သိရသည္၊၊ အတုယူထုိက္သည့္ ဆုေတာင္းပင္ ၿဖစ္သည္၊၊

ၿမန္မာစကားတြင္ “ပ်က္အစဥ္ ၿပင္ခဏ”ဟူ၍ရွိသည္၊၊ ထုိ႔အၿပင္ "လူသားသည္ မိမိႏွင့္ မိမိပတ္၀န္းက်င္၏ တုိးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈကို အၿမဲမပ်တ္ေလ့လာ အကဲခပ္ေနရမည္"ဟူ၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဆုံးမထားသည္ကို သတိၿပဳလ်က္၊ မိမိ၏အၿပစ္ၿမင္တတ္သည့္စိတ္ႏွင့္၊ အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္ကို အေကာင္းၿမင္စိတ္ႏွင့္၊ ခ်ီးမႊန္းတတ္သည့္အၿဖစ္သို႔ ၿပဳၿပင္ယူလ်င္ အမွန္ပင္ ၿငိမ္းေအးသည့္ဘ၀ႏွင့္ ခ်မ္းသာသည့္ဘ၀ကို ရရွိႏုိင္သည္၊၊

ဓမၼပဒတြင္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ဗုဒၶကသင္ၿပထားပါသည္၊၊ ထုိဇာတ္လမ္းတြင္ နတ္သားတစ္ေယာက္က ဗုဒၶအားေမးခြန္းအခ်ဳိ႔ကုိ ေမးခဲ့သည္၊ ေမးခြန္းမွာ-
"ဗုဒၶ,လူသားတုိ႔၏ဘ၀ပုံစံေတြ ဘာလို႔မတူညီၾကတာလဲ၊
နတ္သား, စိတ္မတူသည့္အတြက္ ဘ၀ပုံစံမတူညီၾကၿခင္း ၿဖစ္တယ္၊၊"

မွန္သည္၊၊ လူသား၏ဘ၀တြင္ စိတ္ကအရာရာကို ပဲ့ကုိင္ေလ့ရွိသည္၊၊ စိတ္၏အေရးပါပုံကုိ ဓမၼပဒတြင္ မ်ားစြာေဖာ္ၿပပါရွိသည္၊၊ လူသားတြင္ စိတ္ဓာတ္ဆန္းၾကယ္လ်င္ အေတြးအေခၚမ်ား ဆန္းၾကယ္လာသည္၊ အေတြးအေခၚဆန္းၾကယ္လာလ်င္ လုပ္ေဆာင္ၿပဳမူမႈမ်ား ဆန္းၾကယ္လာသည္၊ လုပ္ေဆာင္ၿပဳမူမႈမ်ား ဆန္းၾကယ္လာေသာအခါ အက်ဳိးရလာဘ္မ်ားလည္း အမွန္ပင္ဆန္းၾကယ္လာရေတာ့သည္၊၊

သူေဌးအၿဖစ္ႏွင့္ စည္းစိမ္ေပၚတြင္ေနလုိသူမ်ားသည္ သူေဌးၿဖစ္ေစတတ္သည့္ အလုပ္မ်ဳိးစုံကို သိသိသာသာ ၿဖစ္ေစ၊ မသိမသာၿဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္သၿဖင့္ သူေဌးအၿဖစ္ကို ရရွိသည္၊၊ ဘ၀တြင္ထင္ေပၚေစလုိသူမ်ားသည္ ထင္ေပၚေစတတ္သည့္ အလုပ္မ်ဳိးစုံကိုလုပ္သၿဖင့္ ထင္ေပၚသူမ်ား ၿဖစ္လာရသည္၊၊ ေအးၿငိမ္းေသာဘ၀ကို အလိုရွိသၿဖင့္ အရာရာေနာက္ကြယ္မွေနရာယူၿပီး၊ ေပါ့ပါးသည့္အလုပ္ကိုသာ လုပ္သူမ်ားသည္ေအးၿငိမ္း ေသာဘ၀ကို ရရွိရသည္၊၊ နာမည္ေပၚလြင္မႈႏွင့္၊ ခ်မ္းသာမႈကား သူတကာထက္ အားနဲေနတတ္သည္၊၊

အရွင္ ၿမန္မာၿပည္အထက္ပုိင္း အညာေဒသသုိ႔ေရာက္စဥ္က ၾကီးမားေသာ တမာပင္အရိပ္၊ မန္က်ည္း ပင္အရိပ္တုိ႔တြင္ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ထန္းလ်က္ခဲကို အရသာရွိရွိ၊ ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေသာက္စားၿပီး၊ ေက်းရြာ အေရးအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတကာအေရးမ်ား၊ သာသနာေရးမ်ားကို ေၿပာဆုိေဆြးေႏြးေနၾကေသာ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားကို ေတြ႔ခဲ့ရသည္၊၊ သူတို႔၏ဘ၀သည္ စိတ္အားၿဖင့္ အမွန္ပင္ေအးၿငိမ္းေသာ ဘ၀မ်ားၿဖစ္သည္ကိုလည္း ေလ့လာမိခဲ့သည္၊၊

ရုိးစင္း၍ အေကာင္းၿမင္တတ္ေသာဘ၀ဟူသည္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာဘ၀မ်ား ၿဖစ္ေလသည္ဟုလည္း ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္၊၊ အစစအရာရာတြင္ အေကာင္းဘက္မွ ရႈၿမင္သုံးသပ္ၿပီး၊ အၿဖစ္ကိုသာေတြး ေလ့ရွိသူမ်ား၊ ၾကံေလ့ရွိသူမ်ား၊ ၿပဳမူေလ့ရွိသူမ်ားသည္ ဘ၀တြင္စစ္မွန္သည့္ ေအးၿငိမ္းမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈကို ရရွိၾကသည္၊၊

ေနရာတုိင္းတြင္ အေရွ႔ဆုံးမွေနရာယူလ်က္ ထင္ေပၚလိုသူမ်ား၊ ေက်ာ္ၾကားလုိသူမ်ားမွာ အၿမင္လွေသာ္လည္း စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအားၿဖင့္ မ်ားစြာပူေလာင္ၾကရသည္ကို ေန႔စဥ္ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေလ့လာအကဲခပ္ ရမိသည္၊၊

ဘ၀ဟူသည္ကလည္း ေရြးခ်ယ္မႈတြင္ တစ္ခုတည္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးတတ္သည့္ အရာၿဖစ္ေနသည္၊၊ ခ်မ္းသာမႈစည္းစိမ္ႏွင့္၊ ေအးခ်မ္းသည့္စိတ္အစဥ္-မည္သည္ကို ေရြးခ်ယ္မည္နည္း၊၊ ခ်မ္းသာမႈကိုေရြးခ်ယ္လ်င္ ေအးခ်မ္းသည့္စိတ္အစဥ္ကို လက္လႊတ္ရေပမည္၊ ေအးခ်မ္းသည့္ စိတ္အစဥ္ကိုေရြးခ်ယ္လ်င္ ခ်မ္းသာမႈကို အနဲႏွင့္အမ်ားဆုိသလို လက္လႊတ္ရသည္၊၊

မည္သုိ႔ဆုိေစ လူသားသည္ မိမိ၏မူလစိတ္အေၿခခံအေလ်ာက္ မိမိေရြးခ်ယ္သည္ကို မိမိရရွိသည္၊ အခ်ိန္တစ္ခုကိုေတာ့ ေစာင့္ရန္လိုသည္၊၊

အရွင္တင္ၿပခဲ့သည့္ စာတမ္းကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဆြးေႏြးလ်င္-
(1) အၿပစ္ၿမင္စိတ္၊
(2) အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္၊
(3) ဘ၀တြင္ေရြးခ်ယ္မႈ၊ ဤသုံးမ်ဳိးကိုေတြ႔ရမည္ ၿဖစ္သည္၊၊ စိတ္အေၿခခံအေလ်ာက္ရလာသည့္ အက်ဳိးသက္ ေရာက္မႈႏွင့္၊ ေရြးခ်ယ္မႈအေလ်ာက္ ရရွိသည့္ဘ၀ပုံစံမ်ားကိုလည္း စာတမ္းတြင္ ေတြ႔ရမည္ၿဖစ္သည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္ကို အေကာင္းၿမင္စိတ္အၿဖစ္၊ အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္ကို ခ်ီးမႊန္းေၿပာလုိစိတ္မ်ားအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲ ရယူႏုိင္ၿပီး၊ ရိုးရွင္းေသာဘ၀မ်ားကို တည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကမည္ဆုိလ်င္ လူသားတုိင္း၏ဘ၀တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုတည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

“အလင္းစက္”သုိ႔ စာဖတ္သူမ်ား အေကာင္းၿမင္စိတ္၊ ခ်ီးမႊန္းေၿပာဆုိလုိစိတ္မ်ားၿဖင့္ ေအးၿငိမ္းေသာ ဘ၀၊ ရုိးစင္းေသာဘ၀မ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ၾကပါေစလို႔ အလင္းစက္အရွင္ ဆုေတာင္းေပးလ်က္ စာတမ္းကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါသည္၊၊ ၊၊


အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
ဘာ၀နာ၀ိဟာရ-သီရိလကၤာ
(၁၁.၃.၂၀၁၁)


(မွတ္ခ်က္/ ဓမၼပဒဂါထာ၂၅၃၊ ႏွင့္ အံ-၃၊ ေဒ၀ဒတၱ၀ိပတၱိသုတ္တို႔ကို ကိုးကား၍ ဤစာတမ္းကို ေရးသားအပ္ ပါသည္၊၊)