ေစတနာ၊၊ ၊၊

ဗုဒၶအဘိဓမၼာတြင္ ပရမတၱတရားေလးမ်ဳိးဟူ၍ ရွိသည္၊၊ စိတ္၊ ေစတသိက္၊ ရုပ္၊ နိဗၺာန္တုိ႔ ၿဖစ္ၾကပါသည္၊၊ စိတ္သည္ အမ်ဳိးအစား အားၿဖင့္(၁၂၁)မ်ဳိးရွိၿပီး၊ ေစတသိက္သည္ အမ်ဳိးအစား(၅၂)မ်ဳိးမွ် ရွိပါသည္၊၊ ရုပ္သည္အေရအတြက္မွာမူ(၂၈)မ်ဳိး ၿဖစ္ပါသည္၊၊ နိဗၺာန္သည္ အႏွစ္သာရအားၿဖင့္ တစ္မ်ဳိးတည္းသာ ရွိပါသည္၊၊

“ေစတနာ”သည္ ေစတသိက္ငါးဆယ့္ႏွစ္မ်ဳိးတြင္ အပါအ၀င္ၿဖစ္ေသာ ေစတသိက္အမ်ဳိးအစား ၿဖစ္ပါသည္၊၊ “ေစတနာ”ကို ၿမန္မာလုိ ေစ့ေဆာ္တတ္သည့္ သေဘာ၊ တုိက္တြန္းတတ္သည့္ သေဘာ၊ သဘာ၀ရွိေသာေစတသိက္ဟု မွတ္သားရပါမည္၊၊

ေစ့ေဆာ္မႈ၊ တုိက္တြန္းမႈ၊ ႏႈိးဆြမႈ၊ လႈံ႔ေဆာ္မႈကို “ေစတနာ”ဟု အဘိဓမၼာသေဘာအရ သိမွတ္ႏုိင္ပါသည္၊၊ အလုပ္တစ္ခု၊ အၿပဳအမူတစ္ခုလို ၿပဳလုပ္ေတာ့မည္ဆုိလ်င္ မၿပဳလုပ္ခင္လူ၏စိတ္တြင္ ၿပဳလုပ္ေစရန္ ေစ့ေဆာ္မႈသေဘာ၊ တုိက္တြန္းမႈသေဘာ ေပၚေပါက္လာသည္ဟု ဆုိပါသည္၊၊ ေစ့ေဆာ္မႈ၊ တုိက္တြန္းမႈသေဘာမေပၚေပါက္ဘဲ တစ္စုံတရာကို လူသည္ၿပဳလုပ္ေလ့မရွိေၾကာင္း ၿပဆုိပါသည္၊၊

ေစ့ေဆာ္မႈ တုိက္တြန္းမႈကို အဘိဓမၼာနာမည္ေ၀ါဟာရၿဖင့္ “ေစတနာ”ဟု ေခၚတြင္ၿပီး၊ ေစ့ေဆာ္မႈ တုိက္တြန္းမႈေၾကာင့္ အေကာင္အထည္ေဖာ္ ၿပဳလုပ္မႈကို “ကံ”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ “ကံ”ဟူေသာ ၿမန္မာစ ကားလုံးသည္ “ကမၼ”ဟူေသာ ပါဠိပုဒ္မွဆင္းသက္လာေသာ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ “ကမၼ”ကို “ၿပဳလုပ္မႈ၊ အၿပဳအမူ”ဟူ၍ အဓိပၸါယ္ေဖာ္ေဆာင္ရပါသည္၊၊

ထုိ႔ေၾကာင့္ ကံဆုိသည္မွာ အလုပ္၊ အၿပဳအမူ၊ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ကို ေခၚပါသည္၊၊ အရပ္စကားတြင္ “မေကာင္းလည္း ကံ၊ ေကာင္းလည္း ကံ၊ ကံကုိယုံ၍ မီးပုံမတုိးရာ”စသည္အားၿဖင့္ “ကံ”ဟူေသာေ၀ါ ဟာရကုိ လြဲမွားစြာအဓိပၸါယ္ေကာက္ယူၾကသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္၊၊

စာေပအလုိအရ “ကံ”၏အဓိပၸါယ္မွာ “ေစတနာပါေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္”ဟူ၍ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ေစတနာပါ၀င္ေသာ အၿပဳအမူအားလုံးသည္ “ကံ”ၿဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ေကာင္းက်ဳိး၊ သုိ႔မဟုက္ ဆုိးက်ဳိးကိုလည္း ေသၿခာေပါက္ေပးမည္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

ေစတနာပါေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မွန္သမွ်ကို “ကံ”ဟုဆုိလုိက္ေသာေၾကာင့္ ေစတနာမပါေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟူသည္ ရွိေသး၏ေလာဟု ေမးၿမန္းဖြယ္ရွိပါသည္၊၊ အမွန္မွာ အဘိဓမၼာသေဘာအရ ေစတနာမပါေသာ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ဟူ၍ မရွိပါ၊၊ စိတ္ပါ၀င္စားစြာလုပ္ေဆာင္ေသာ လုပ္ငန္းမွန္သမွ်တြင္ ေစတနာပါ၀င္သည္မွာ ေသၿခာပါသည္၊၊

ေစတသိက္ငါးဆယ့္ႏွစ္မ်ဳိးကို သေဘာတူရာအုပ္စုဖြဲ႔လိုက္ေသာအခါ “ေစတနာ”ေစတသိက္သည္ ပါဠိအမည္အားၿဖင့္ “သဗၺစိတၱသာဓာရဏေစတသိက္”အမ်ဳိးအစားထဲတြင္ ပါ၀င္ပါသည္၊၊ “သဗၺစိတၱသာဓာရဏေစတသိက္”ဟူသည္မွာ စိတ္အားလုံးႏွင့္အတူၿဖစ္တတ္ေသာ အေလ့အထရွိေသာ ေစတသိက္မ်ဳိးၿဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ၿဖစ္ေနသမွ် လုပ္ေဆာင္မႈမွန္သမွ်တြင္လည္း ေစတနာပါ၀င္ေနမည္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

သုိ႔ေသာ္ မရည္ရြယ္ဘဲၿဖစ္သြားေသာ အၿပဳအမူႏွင့္ လုပ္ေဆာင္ခ်က္မ်ားတြင္မူ ေစတနာပါသည္ဟုဆုံးၿဖတ္ရန္ မၿဖစ္ႏုိင္ပါ၊၊ သာဓကအားၿဖင့္ ၿမက္ေစ့ႏွစ္ဘက္လုံးအလင္းမရေသာ ရဟႏၱာအရွင္တစ္ပါး သြားလာေသာအခါ ပုရြက္ဆိပ္မ်ားကို နင္းမိသၿဖင့္ေသဆုံးကုန္ၾကရပါသည္၊၊ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာ ေနရာမ်ားတြင္မူ ေစတနာမပါ၀င္သည့္အတြက္ ကံအၿဖစ္သုိ႔မေရာက္၊ ကံမေၿမာက္ဟု မွတ္ယူရမည္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

အေကာင္း+အဆုိးၿပဳမူမႈမ်ားတြင္ ေစတနာသည္ အေရးပါသည့္ အခန္းက႑မွ ပါ၀င္လ်က္ရွိသည္၊၊ ေစတနာအနည္း၊ အမ်ားအလိုက္ အက်ဳိးေပးတတ္ေသာေၾကာင့္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ တစ္ခါတရံတြင္ လုံး၀မလုပ္ခ်င္ဘဲလ်က္ ၿပဳလုပ္လုိက္ရသည္မ်ား ရွိေနတတ္ပါသည္၊၊ ထုိအခါမ်ားတြင္ ေစတနာကလႈံ႔ေဆာ္သၿဖင့္ ၿပဳမူရသည္မဟုက္ဘဲ အေၿခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိးကသာ ေစ့ေဆာ္တုိက္တြန္း၍ၿဖစ္ရသည့္အတြက္ ၾကီးမားသည့္အက်ဳိးကိုၿဖစ္ေစ၊ အဆုိးကိုၿဖစ္ေစ မရတတ္ပါ၊၊

“ေစတနာသည္ လူတုိင္းႏွင့္ မထုိက္တန္”ဟုလည္း အရပ္စကားရွိပါေသးသည္၊၊ မမွန္ပါ၊၊ ဗုဒၶအဘိဓမၼာအလိုအရ ေစတနာသည္ လူတုိင္းႏွင့္ထုိက္တန္သည့္ သေဘာတရားတစ္ခု ၿဖစ္ပါသည္၊၊ မွတ္သားရန္မွာ မိမိသည္ တရားအဆင့္အရ လုံး၀ၿပည့္စုံေနသူမၿဖစ္ေသးသည့္အတြက္ လူတုိင္းအေပၚတြင္ ေစတနာမထားႏုိင္ေသးၿခင္းသာ ၿဖစ္ရပါသည္၊၊

“ငါသည္ သားအရင္း ရာဟုလာအေပဖၚ၌ၿစ္ေစ၊ ငါ့အားသတ္ရန္လာသည့္ နာဠာဂိရိဆင္အေပၚ၌ ၿဖစ္ေစ၊ ငါ့အားအၾကိမ္ၾကိမ္ ေသေၾကာင္းၾကံသည့္ ေဒ၀ဒတ္အေပၚ၌ၿဖစ္ေစ၊ ထားသည့္ေမတၱာမွာ တန္းတူညီမွ် အတူတူပင္ၿဖစ္သည္၊၊

အထက္ေဖာ္ၿပပါစကားရပ္မွာ တရားအဆင့္အရ ၿပည့္စုံၿပီးသူၿဖစ္၍ လူတုိင္းအေပၚ ေစတနာႏွင့္ ေမတၱာထားႏုိင္ပုံကုိ သိသာေစသည့္ သာဓကၿဖစ္ပါသည္၊၊ သာမန္လူမ်ားအတြက္မူ ေစတနာလူတုိင္းအေပၚ ထားႏုိင္ရန္ခက္ခဲလွပါသည္၊၊ ဆုိလုိသည္မွာ ေစတနာကို လူတုိင္းအေပၚမထားႏုိင္ၾကၿခင္းသာ ၿဖစ္ၿပီး၊ ေစတနာသည္ လူတုိင္းႏွင့္မတန္ၿခင္း မဟုက္ဟူ၍ၿဖစ္ပါသည္၊၊

ညီမွ်ေသာ ေစတနာ၊ သန္႔ရွင္းေသာေစတနာၿဖင့္ အေကာင္းကိုၿပဳေသာအခါ၊ ေသးငယ္သည့္ၿပဳမူခ်က္ ေလးမွ်ပင္ၿဖစ္ေသာ္လည္း အက်ဳိးၾကီးရသည္ဟု အဘိဓမၼာရႈေဒါင့္မွ ေတြ႔ရပါသည္၊၊ ဤသေဘာကိုပင္ ၿမန္မာဆုိရုိးတစ္ခုတြင္ “ေညာင္ေစ့ေလာက္လွဴေသာ္လည္း၊ ေညာင္ပင္ပမာဏမွ် အက်ဳိးရသည္၊၊”ဟု ဆုိ လိုဟန္ရွိပါသည္၊၊

ေစတနာသည္ အေကာင္းဘက္တြင္မွ ေစ့ေဆာ္သည္မဟုက္ဘဲ အဆုိးဘက္တြင္လည္း ေစ့ေဆာ္ တတ္သည့္ သဘာ၀ရွိပါသည္၊၊ ထုိ႔ေၾကာင့္ ၿပဳလုပ္မိသည့္အၿပစ္က ေသးငယ္ေသာ္လည္း ေစတနာ မ်ားမ်ားထည့္ၿပီး၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီးၿပဳလိုက္မိသည့္အတြက္ “Misfortune never comes single.”ဟူ ေသာ အဂၤလိပ္ဆုိးရုိးမ်ားႏွင့္၊ “ကံဆုိးမသြားရာ မုိးလုိက္လုိ႔ရြာ”ဟူေသာ ၿမန္မာဆုိးရိုးမ်ား ေပၚေပါက္ လာဟန္ရွိပါသည္၊၊

လူ၏ပင္ကိုယ္သဘာ၀မွာ အေကာင္းအၿပဳအမူမ်ားမွာထက္ အဆုိးအၿပဳအမူမ်ားထဲတြင္ ေပ်ာ္၀င္ေန တတ္သည္ဟု ဆုိပါသည္၊၊ ထုိ႔ေၾကာင့္လည္း လူ၏ဘ၀တစ္သက္တာတြင္ “အသက္တစ္ရာမေနရ၊ အမႈတစ္ရာကို ရင္ဆုိင္ေနၾကရသည္”ဟု အဘိဓမၼာသဘာ၀မ်ားက မီးေမာင္းထုိးၿပေနပါသည္၊၊

အမွန္ၿဖစ္သင့္သည္မွာ အေၿခအေနအရ အဆုိးလုပ္ရပ္တစ္ခုကို မလႊဲသာ၍ၿပဳရသည့္တုိင္ ေစတနာပါပါ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ၾကီး မၿပဳမိရန္အေရးၾကီးသည္ဟု ယူဆရပါသည္၊၊ အဆုိးကို အတတ္ႏုိင္ဆုံးေရွာင္ရွားႏုိင္လ်င္ကား အေကာင္းဆုံးၿဖစ္ပါသည္၊၊

“အလင္းစက္” စာဖတ္သူမ်ား ေစတနာေကာင္းသၿဖင့္ ကံေကာင္းသူမ်ားၿဖစ္ၿပီး၊ ၿပည့္စုံသည့္ဘ၀မ်ားစြာကုိ ပိုင္ဆုိင္ၾကပါေစ၊၊ ၊၊


အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
ဘာ၀နာ၀ိဟာရ-သီရိလကၤာ
(၂၃.၃.၂၀၁၁)

အျပည့္အစံုသို႔....

ျပန္ေခါက္ထားပါ..

အေကာင္းၿမင္စိတ္ႏွင့္ ရုိးစင္းေသာဘ၀၊၊ ၊၊

လူတုိင္းတြင္ ဘ၀တစ္ခုစီကို ပုိင္ဆုိင္ရသည္၊၊ လူမ်ားစြာရွိသည့္အေလ်ာက္ ဘ၀တုိ႔သည္လည္း မ်ားစြာပင္ ၿဖစ္သည္၊၊ ဘ၀တစ္ခုစီကိုသာ ပုိင္ဆုိင္ထားၾကေသာလူသားတုိ႔ၿခင္းတူေသာ္လည္း ဘ၀ကုိၿမင္ပုံၿခင္း၊ သုံးသပ္ပုံၿခင္းကား မတူညီၾကေပ၊၊

ဘ၀တစ္ခုကို တည္ေဆာက္ပုံၿခင္းႏွင့္ ဘ၀ၿဖတ္သန္းပုံၿခင္းလည္း မ်ားစြာပင္ကြာၿခားၾကသည္၊၊ ဘ၀သည္ ၿပဳလုပ္တတ္သည့္သတၱိ မရွိသည့္အရာၿဖစ္သည္၊ လူသားသည္သာ ဘ၀ကိုစိတ္ၾကဳိက္ၿပဳသူ ၿဖစ္ေလသည္၊၊

လူသား၏ ပုံေဖာ္မႈအေပၚတည္မွီ၍ ဘ၀သည္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အဖုံဖုံၿဖစ္ရသည္၊၊ ရုိးစင္းေသာဘ၀၊ ဆန္းၿပား ေသာဘ၀၊ ရွင္းလင္းေသာ ဘ၀၊ ရႈပ္ေထြးေသာ ဘ၀၊ အဆင့္ရွိေသာ ဘ၀၊ ေအာက္က်ေသာ ဘ၀၊ စသည္ စသည္တုိ႔သည္ လူသား၏တည္ေဆာက္ ပုံေဖာ္မႈအေပၚတည္မွီ၍ ၿဖစ္ေပၚလာေသာ ဘ၀မ်ဳိးစုံတုိ႔ ၿဖစ္သည္၊၊

အဆုိးၿမင္စိတ္ႏွင့္ ဆန္းၿပားေသာ ဘ၀၊
အေကာင္းၿမင္စိတ္ႏွင့္ ရုိးစင္းေသာ ဘ၀၊
ရုိးေအးမႈႏွင့္ ရွင္းလင္းေသာ ဘ၀၊
ေကာက္က်စ္မႈႏွင့္ ရႈပ္ေထြးေသာ ဘ၀၊
ထက္ၿမက္မႈႏွင့္ အဆင့္ရွိေသာ ဘ၀၊
သိမ္ငယ္စိတ္ႏွင့္ ေအာက္က်ေသာ ဘ၀၊ ဟူ၍ ဘ၀အသီးသီးကို စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာႏွင့္တြဲစပ္ၿပီး သိမွတ္ႏုိင္သည္၊၊

ေလာကတြင္ လူမ်ားစြာႏွင့္ သူတုိ႔ပုိင္ဆုိင္ထားရေသာ ဘ၀မ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ထုိသူမ်ား၏စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ၿဖစ္တည္မႈကို ေလ့လာအကဲခပ္ႏုိင္သည္၊၊ လူအခ်ဳိ႔သည္ ထူးေထြဆန္းၿပားသည့္ ဘ၀ကိုခုံမင္ၿပီး၊ ေက်ာ္ၾကားမႈ၊ နာမည္တပ္မႈခံရတတ္သည့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ား၊ ေဖာ္ၿပမႈမ်ားကို စိတ္ပါပါလုပ္ေဆာင္ တတ္ၾကသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ ထုိသူမ်ား၏စိတ္သည္ သဘာ၀အားၿဖင့္ အဆုိးၿမင္တတ္ရကား ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကို မ်ားစြာရခဲလွသည္၊၊

ရုိးစင္းေသာဘ၀ကို ႏွစ္သက္သေဘာက်၍ အရာရာတြင္ေနာက္ဆုံးမွေနရာယူၿပီး၊ ေနရာထူးကိုေရွာင္ေလ့ရွိ ေသာလူမ်ားစြာတုိ႔လည္း မ်ားစြာပင္ရွိသည္၊၊ ထုိသူမ်ားသည္ ရုိးစင္းသည့္စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာႏွင့္ ရသမွ်ကိုေက်နပ္တတ္သည့္ သဘာ၀အေၿခခံရွိထားၾကရကား ၿငိမ္းေအးသည့္ဘ၀ကို ရရွိၾကသည္၊၊
ဓမၼပဒတြင္ စိတ္အေၿခခံႏွစ္မ်ဳိးႏွင့္ အက်ဳိးသက္ေရာက္ပုံႏွစ္မ်ဳိးကို ေဖာ္ၿပထားသည္ကုိ ေလ့လာရမိသည္၊၊

(၁) အၿပစ္ၿမင္စိတ္၊
(၂) အၿပစ္ေၿပာလုိစိတ္၊ တုိ႔သည္ စိတ္အေၿခခံႏွစ္မ်ဳိးၿဖစ္ၿပီး၊
(၁) စိတ္ခ်မ္းသာမႈကို မရႏုိင္၊
(၂) စိတ္ခ်မ္းသာမႈမွ ေ၀းကြာသည္၊၊ ဤႏွစ္မ်ဳိးသည္ အက်ဳိးဆက္ႏွစ္မ်ဳိး ၿဖစ္သည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္သည္ ထုိစိတ္ရွိသူကို စိတ္မခ်မ္းသာေအာင္ ၿပဳသည့္စိတ္ပင္ ၿဖစ္သည္၊၊ လူေပါင္းမ်ားစြာ၏ စိတ္ဆင္းရဲရမႈမ်ားသည္ အေသအၿခာစီစစ္လ်င္ အၿပစ္ၿမင္စိတ္မွ စတင္ခဲ့ရသည္၊၊ “အရင္းစစ္ေသာ္ အၿမစ္ေၿမက”ဆုိသကဲ့သုိ႔ပင္ ၿဖစ္သည္၊၊ ဘ၀မၿငိမ္းခ်မ္းသူမ်ားတြင္ အၿပစ္ၿမင္တတ္သည့္ စိတ္ခုိ ေအာင္းေနသည္ကို ေတြ႔ရတတ္သည္၊၊

ထုိကဲ့သုိ႔ေသာသူမ်ားသည္ မည္သည့္အရာကိုၾကည့္ၾကည့္ အၿပစ္ၿမင္လုိသည့္ဘက္ကသာ ၾကည့္ေလ့၊ ၿမင္ေလ့ရွိၾကသည္၊၊ စိတ္ကိုက အၿပစ္ၿမင္တတ္ေနရကား ၾကည့္လုိက္သည့္အရာတုိင္းသည္လည္း အၿပစ္ေၿပာစရာခ်ည္းပင္ ၿဖစ္ေနၿပန္သည္၊၊ အဆုိးကိုအၿမဲၿမင္ေနရသည့္ စိတ္မ်ဳိးၿဖစ္သည့္အတြက္ စိတ္ခ်မ္း သာ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုလည္း ဘယ္ေသာအခါမွပင္ ရရွိသည္မရွိေတာ့ေပ၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္ရွိသူတုိင္းသည္ အၿပစ္ေၿပာေလ့မရွိတတ္၊၊ တခ်ဳိ႔သူမ်ားမွာမူ အၿပစ္ကိုၿမင္တတ္ရုံမက ႏႈတ္မွလည္း ထုတ္ဟေၿပာဆုိရန္ ၀န္မေလးတတ္သည့္အတြက္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈမွ ပို၍ပင္ေ၀းကြာသူမ်ား ၿဖစ္ရေတာ့သည္၊၊

စိတ္ခ်မ္းသာမႈမရသူသည္ ၿပဳၿပင္လုိက္လ်င္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ ေအးခ်မ္းမႈကို တေန႔တြင္ရရွိလာႏုိင္ေသးသည္၊၊ အၿပစ္ဆုိဖုိ႔၀န္မေလးသူ ၿဖစ္ေနပါမူကား စိတ္ခ်မ္းသာမႈႏွင့္ လုံး၀ကင္းေ၀းသြားသူ ၿဖစ္ သည့္အတြက္ ဘယ္ေသာအခါမွပင္ စိတ္ခ်မ္းသာမႈ၊ ၿငိမ္းေအးမႈကို မေမွ်ာ္လင့္ႏုိင္ေတာ့ေခ်၊၊

ေနာက္ဆက္တြဲအက်ဳိးဆက္အၿဖစ္ လူမ်ားစြာ၏မုန္းတီးမႈ၊ ေရွာင္ရွားမႈတုိ႔ကိုလည္း ရရွိတတ္ၿပန္သည္၊၊ ဤအေၿခအေနတြင္ အထီးက်န္မႈၿဖင့္ စိတ္ေရာဂါမ်ားပင္ ရရွိလာတတ္သည္ဟုဆုိထားသည္ကို ေလ့ လာရသည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္တတ္ၿပီး၊ အၿပစ္ကိုထုတ္ဟေၿပာဆုိရန္ ၀န္မေလးတတ္သူသည္ မည္သည့္အရာကိုမဆုိ အၿပစ္တင္ေနေလ့ရွိသည္၊ "ဗုဒၶဘုရားရွင္ကိုပင္ နားရြက္ရွည္လြန္းသည္ဟု၄င္း၊ ထာ၀ရဘုရားရွင္ကို တရားမွ်တသည့္ ဖန္ဆင္းရွင္မဟုက္ဟူ၍၄င္း၊" ဘုရားမ်ားကိုပင္ အၿပစ္ရွာေၿပာတတ္ေတာ့သည္၊၊ သာမန္လူတုိ႔အေပၚတြင္ကား ဆုိဖြယ္မရွိ၊ အဆုံးမရွိအၿပစ္ေၿပာေနတတ္သည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္ႏွင့္ အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္ပင္ကုိယ္ကပင္ ရွိေနသူအဖုိ႔ အၿပစ္လြတ္ေသာ ၾကည့္စရာ၊ ၿမင္စရာဟူ၍ မရွိေပ၊ အရာအားလုံးပင္ သူ႔အတြက္အၿပစ္ေၿပာဖို႔ခ်ည္း ၿဖစ္ေနေတာ့သည္၊၊ ထုိ႔စိတ္ရွိသူကိုယ္တုိင္လည္း စိတ္ခ်မ္းသာ၊ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမႈကို မရရွိတတ္ေပ၊၊

အၿပစ္ေၿပာလိုသည့္စိတ္ႏွင့္ ၿပစ္တင္ေၿပာဆုိမႈကို ခုံမင္သည့္အေလ်ာက္ ၿမင္ေနရ၊ ေၿပာေနရသည္ကုိ ေက်နပ္ေသာ္လည္း ထုိသူမ်ား၏စိတ္ပုိင္းရာသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းသည့္စိတ္မ်ား၊ ခ်မ္းသာသည့္စိတ္မ်ား မဟုက္သည္ကို သတိၿပဳရမည္၊၊ အၿပစ္ကိုၾကည့္ေလ့ရွိသူ၊ ေၿပာေလ့ရွိသူမ်ားမွာ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ ပူေလာင္ေနသူမ်ား ၿဖစ္သည္ဟု စိတ္ပညာရွင္မ်ားက ဆုိပါသည္၊၊

ၿမန္မာစာေပေလာကတြင္ ထင္ရွားေသာ "ဆရာၾကီး ဦးခင္ေမာင္လတ္”သည္ “သူတစ္ပါး၏အၿပစ္ကို ၾကည့္တတ္၊ ၿမင္တတ္သူ မၿဖစ္ရပါေစႏွင့္”ဟု ဆုေတာင္းေၾကာင္း သိရသည္၊၊ အတုယူထုိက္သည့္ ဆုေတာင္းပင္ ၿဖစ္သည္၊၊

ၿမန္မာစကားတြင္ “ပ်က္အစဥ္ ၿပင္ခဏ”ဟူ၍ရွိသည္၊၊ ထုိ႔အၿပင္ "လူသားသည္ မိမိႏွင့္ မိမိပတ္၀န္းက်င္၏ တုိးတက္မႈ၊ ဆုတ္ယုတ္မႈကို အၿမဲမပ်တ္ေလ့လာ အကဲခပ္ေနရမည္"ဟူ၍ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ဆုံးမထားသည္ကို သတိၿပဳလ်က္၊ မိမိ၏အၿပစ္ၿမင္တတ္သည့္စိတ္ႏွင့္၊ အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္ကို အေကာင္းၿမင္စိတ္ႏွင့္၊ ခ်ီးမႊန္းတတ္သည့္အၿဖစ္သို႔ ၿပဳၿပင္ယူလ်င္ အမွန္ပင္ ၿငိမ္းေအးသည့္ဘ၀ႏွင့္ ခ်မ္းသာသည့္ဘ၀ကို ရရွိႏုိင္သည္၊၊

ဓမၼပဒတြင္ ဇာတ္လမ္းတစ္ခုကို ဗုဒၶကသင္ၿပထားပါသည္၊၊ ထုိဇာတ္လမ္းတြင္ နတ္သားတစ္ေယာက္က ဗုဒၶအားေမးခြန္းအခ်ဳိ႔ကုိ ေမးခဲ့သည္၊ ေမးခြန္းမွာ-
"ဗုဒၶ,လူသားတုိ႔၏ဘ၀ပုံစံေတြ ဘာလို႔မတူညီၾကတာလဲ၊
နတ္သား, စိတ္မတူသည့္အတြက္ ဘ၀ပုံစံမတူညီၾကၿခင္း ၿဖစ္တယ္၊၊"

မွန္သည္၊၊ လူသား၏ဘ၀တြင္ စိတ္ကအရာရာကို ပဲ့ကုိင္ေလ့ရွိသည္၊၊ စိတ္၏အေရးပါပုံကုိ ဓမၼပဒတြင္ မ်ားစြာေဖာ္ၿပပါရွိသည္၊၊ လူသားတြင္ စိတ္ဓာတ္ဆန္းၾကယ္လ်င္ အေတြးအေခၚမ်ား ဆန္းၾကယ္လာသည္၊ အေတြးအေခၚဆန္းၾကယ္လာလ်င္ လုပ္ေဆာင္ၿပဳမူမႈမ်ား ဆန္းၾကယ္လာသည္၊ လုပ္ေဆာင္ၿပဳမူမႈမ်ား ဆန္းၾကယ္လာေသာအခါ အက်ဳိးရလာဘ္မ်ားလည္း အမွန္ပင္ဆန္းၾကယ္လာရေတာ့သည္၊၊

သူေဌးအၿဖစ္ႏွင့္ စည္းစိမ္ေပၚတြင္ေနလုိသူမ်ားသည္ သူေဌးၿဖစ္ေစတတ္သည့္ အလုပ္မ်ဳိးစုံကို သိသိသာသာ ၿဖစ္ေစ၊ မသိမသာၿဖစ္ေစ လုပ္ေဆာင္သၿဖင့္ သူေဌးအၿဖစ္ကို ရရွိသည္၊၊ ဘ၀တြင္ထင္ေပၚေစလုိသူမ်ားသည္ ထင္ေပၚေစတတ္သည့္ အလုပ္မ်ဳိးစုံကိုလုပ္သၿဖင့္ ထင္ေပၚသူမ်ား ၿဖစ္လာရသည္၊၊ ေအးၿငိမ္းေသာဘ၀ကို အလိုရွိသၿဖင့္ အရာရာေနာက္ကြယ္မွေနရာယူၿပီး၊ ေပါ့ပါးသည့္အလုပ္ကိုသာ လုပ္သူမ်ားသည္ေအးၿငိမ္း ေသာဘ၀ကို ရရွိရသည္၊၊ နာမည္ေပၚလြင္မႈႏွင့္၊ ခ်မ္းသာမႈကား သူတကာထက္ အားနဲေနတတ္သည္၊၊

အရွင္ ၿမန္မာၿပည္အထက္ပုိင္း အညာေဒသသုိ႔ေရာက္စဥ္က ၾကီးမားေသာ တမာပင္အရိပ္၊ မန္က်ည္း ပင္အရိပ္တုိ႔တြင္ ေရေႏြးၾကမ္းႏွင့္ ထန္းလ်က္ခဲကို အရသာရွိရွိ၊ ၿမိန္ေရယွက္ေရ ေသာက္စားၿပီး၊ ေက်းရြာ အေရးအပါအ၀င္ ႏုိင္ငံတကာအေရးမ်ား၊ သာသနာေရးမ်ားကို ေၿပာဆုိေဆြးေႏြးေနၾကေသာ ေတာင္သူ လယ္သမားမ်ားကို ေတြ႔ခဲ့ရသည္၊၊ သူတို႔၏ဘ၀သည္ စိတ္အားၿဖင့္ အမွန္ပင္ေအးၿငိမ္းေသာ ဘ၀မ်ားၿဖစ္သည္ကိုလည္း ေလ့လာမိခဲ့သည္၊၊

ရုိးစင္း၍ အေကာင္းၿမင္တတ္ေသာဘ၀ဟူသည္ ထုိကဲ့သုိ႔ေသာဘ၀မ်ား ၿဖစ္ေလသည္ဟုလည္း ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္၊၊ အစစအရာရာတြင္ အေကာင္းဘက္မွ ရႈၿမင္သုံးသပ္ၿပီး၊ အၿဖစ္ကိုသာေတြး ေလ့ရွိသူမ်ား၊ ၾကံေလ့ရွိသူမ်ား၊ ၿပဳမူေလ့ရွိသူမ်ားသည္ ဘ၀တြင္စစ္မွန္သည့္ ေအးၿငိမ္းမႈ၊ ခ်မ္းသာမႈကို ရရွိၾကသည္၊၊

ေနရာတုိင္းတြင္ အေရွ႔ဆုံးမွေနရာယူလ်က္ ထင္ေပၚလိုသူမ်ား၊ ေက်ာ္ၾကားလုိသူမ်ားမွာ အၿမင္လွေသာ္လည္း စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာအားၿဖင့္ မ်ားစြာပူေလာင္ၾကရသည္ကို ေန႔စဥ္ဘ၀ပတ္၀န္းက်င္တြင္ ေလ့လာအကဲခပ္ ရမိသည္၊၊

ဘ၀ဟူသည္ကလည္း ေရြးခ်ယ္မႈတြင္ တစ္ခုတည္းကိုသာ ေရြးခ်ယ္ခြင့္ေပးတတ္သည့္ အရာၿဖစ္ေနသည္၊၊ ခ်မ္းသာမႈစည္းစိမ္ႏွင့္၊ ေအးခ်မ္းသည့္စိတ္အစဥ္-မည္သည္ကို ေရြးခ်ယ္မည္နည္း၊၊ ခ်မ္းသာမႈကိုေရြးခ်ယ္လ်င္ ေအးခ်မ္းသည့္စိတ္အစဥ္ကို လက္လႊတ္ရေပမည္၊ ေအးခ်မ္းသည့္ စိတ္အစဥ္ကိုေရြးခ်ယ္လ်င္ ခ်မ္းသာမႈကို အနဲႏွင့္အမ်ားဆုိသလို လက္လႊတ္ရသည္၊၊

မည္သုိ႔ဆုိေစ လူသားသည္ မိမိ၏မူလစိတ္အေၿခခံအေလ်ာက္ မိမိေရြးခ်ယ္သည္ကို မိမိရရွိသည္၊ အခ်ိန္တစ္ခုကိုေတာ့ ေစာင့္ရန္လိုသည္၊၊

အရွင္တင္ၿပခဲ့သည့္ စာတမ္းကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ေဆြးေႏြးလ်င္-
(1) အၿပစ္ၿမင္စိတ္၊
(2) အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္၊
(3) ဘ၀တြင္ေရြးခ်ယ္မႈ၊ ဤသုံးမ်ဳိးကိုေတြ႔ရမည္ ၿဖစ္သည္၊၊ စိတ္အေၿခခံအေလ်ာက္ရလာသည့္ အက်ဳိးသက္ ေရာက္မႈႏွင့္၊ ေရြးခ်ယ္မႈအေလ်ာက္ ရရွိသည့္ဘ၀ပုံစံမ်ားကိုလည္း စာတမ္းတြင္ ေတြ႔ရမည္ၿဖစ္သည္၊၊

အၿပစ္ၿမင္စိတ္ကို အေကာင္းၿမင္စိတ္အၿဖစ္၊ အၿပစ္ေၿပာလိုစိတ္ကို ခ်ီးမႊန္းေၿပာလုိစိတ္မ်ားအၿဖစ္ ေၿပာင္းလဲ ရယူႏုိင္ၿပီး၊ ရိုးရွင္းေသာဘ၀မ်ားကို တည္ေဆာက္ႏုိင္ၾကမည္ဆုိလ်င္ လူသားတုိင္း၏ဘ၀တြင္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈကိုတည္ေဆာက္ႏုိင္မည္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

“အလင္းစက္”သုိ႔ စာဖတ္သူမ်ား အေကာင္းၿမင္စိတ္၊ ခ်ီးမႊန္းေၿပာဆုိလုိစိတ္မ်ားၿဖင့္ ေအးၿငိမ္းေသာ ဘ၀၊ ရုိးစင္းေသာဘ၀မ်ားကို ပိုင္ဆုိင္ၾကပါေစလို႔ အလင္းစက္အရွင္ ဆုေတာင္းေပးလ်က္ စာတမ္းကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါသည္၊၊ ၊၊


အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
ဘာ၀နာ၀ိဟာရ-သီရိလကၤာ
(၁၁.၃.၂၀၁၁)


(မွတ္ခ်က္/ ဓမၼပဒဂါထာ၂၅၃၊ ႏွင့္ အံ-၃၊ ေဒ၀ဒတၱ၀ိပတၱိသုတ္တို႔ကို ကိုးကား၍ ဤစာတမ္းကို ေရးသားအပ္ ပါသည္၊၊)

အျပည့္အစံုသို႔....

ျပန္ေခါက္ထားပါ..

သာသနာၿပဳ စစ္တမ္း၊၊ ၊၊

ယေန႔ေခတ္တြင္ “သာသနာၿပဳ”ဟူေသာ ေ၀ါဟာရစကားလုံးကို အေတာ္မ်ားမ်ားက အသုံးၿပဳေနၾကသည္ကို သတိၿပဳမိရသည္၊၊ မည္သည့္အၿပဳအမူႏွင့္၊ လုပ္ရပ္ကို”သာသနာၿပဳ”ဟု ေခၚဆုိသည္ႏွင့္ “သာသနာၿပဳ”လုိသူ၌ ရွိသင့္ေသာစိတ္ထားမ်ား၊ စြမ္းရည္မ်ားကို စာေပရႈေဒါင့္မွ ေဆြးေႏြးတင္ၿပလုိက္ ပါသည္၊၊

စစ္မွန္သည့္ “သာသနာၿပဳ”ဟူသည္ကို နားလည္သေဘာေပါက္ေစရန္ “သာသနာၿပဳ” ေ၀ါဟာရ၏ မူလအရင္းအၿမစ္ကို ေလ့လာသင့္ပါသည္၊၊ သုိ႔မွသာ “သာသနာၿပဳ” သေဘာအဓိပၸါယ္ႏွင့္၊ မွန္ကန္သည့္ “သာသနာၿပဳ”နည္းကို ရရွိမည္ၿဖစ္သည္၊၊

သာသနာၿပဳဟူေသာ ေ၀ါဟာရတြင္ “သာသနာ”ႏွင့္ “ၿပဳ”ဟူ၍ ပုဒ္ႏွစ္ခုကို ေပါင္းစပ္ဖြဲ႔စည္းထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊၊ “သာသနာ”ပုဒ္သည္ ပါဠိစကားလုံးၿဖစ္ၿပီး၊ “ၿပဳ”သည္ နာမသတ္ၿမန္မာၾကိယာပုဒ္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

ပုဂံေခတ္အေစာပုိင္းဆီက ၿမန္မာစာေပသည္ လုံး၀ၿပည့္စုံသည့္ စာေပတစ္ခု မဟုက္ေသးေၾကာင္း ၿမန္မာစာေပသမုိင္းတြင္ ေဖာ္ၿပထားသည္၊၊ အေနာ္ရထာေခတ္ ပါဠိစာေပပုဂံသို႔ ေရာက္လာသည္မွ စတင္ၿပီး၊ မူလၿမန္မာစာေပအတြင္းသို႔ ပါဠိသက္ေ၀ါဟာရမ်ား ဆင္းသက္လာၿပီး၊ ၾကြယ္၀သည့္ စာေပပုံစံတစ္ခုကို ယေန႔ၿမင္ေတြ႔ေနရသလုိ ရရွိခဲ့သည္၊၊

အထက္ပါ “သာသနာၿပဳ”ဆုိေသာစကားလုံးတြင္ ပါဠိပုဒ္တစ္ခုႏွင့္ ၿမန္မာပုဒ္တစ္ခုတုိ႔တြဲစပ္ၿပီး အသုံး ၿပဳထားသည္ကို ေတြ႔ရသည္၊၊ ဤကဲ့သို႔ တြဲၿပီးသုံးၿပဳသည့္ပုဒ္ေပါင္း ၿမန္မာစကားႏွင္၊့ ၿမန္မာစာေပတြင္ မေရ မတြက္ႏုိင္ေအာင္ မ်ားသည္၊၊ တခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္မူ တြဲစပ္၍ပင္မဟုက္ဘဲ ပါဠိပုဒ္ပင္ကိုယ္အတုိင္း ၿမန္မာမႈၿပဳ၍ အသုံးၿပဳသည္ကိုပင္ ေတြ႔ရေသးသည္၊၊

ဥပမာအားၿဖင့္ ေမတၱာ၊ သစၥာ၊ ဥေပကၡာ၊ စေသာ ပါဠိစကားလုံးမ်ား၊ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ စေသာ စကားလုံးမ်ားၿဖစ္သည္၊၊ တခ်ဳိ႔ေနရာမ်ားတြင္ ပါဠိပုဒ္ကို ပုံစံေၿပာင္း၍အသုံးၿပဳထားသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရ ၿပန္သည္၊ ဥပမာအားၿဖင့္ သံေယာဇဥ္၊ စိတ္၊ ရုပ္၊ စသည္တုိ႔ၿဖစ္သည္၊၊

“သံေယာဇဥ္”စကားလုံးသည္ “သံေယာဇန” ပါဠိပုဒ္ကို ၿမန္မာမႈၿပဳထားသည္ ၿဖစ္ၿပီး၊ “စိတ္”သည္ “စိတၱ”မွ၊ “ရုပ္”သည္ “ရူပ”မွဆင္းသက္၊ ၿမန္မာမႈၿပဳထားသည္ကို ေလ့လာရသည္၊၊ “သာသနာၿပဳ” ေ၀ါဟာရသည္လည္း နည္းတူပါဠိတြဲစပ္ အသုံးၿပဳသည့္ ၿမန္မာစကားလုံးတစ္ခု ၿဖစ္ပါသည္၊၊

“သာသနာ”ပုဒ္ကို အဆုံးအမ၊ ဆုံးမခ်က္၊ သြန္သင္ခ်က္၊ ညႊန္ၾကားခ်က္၊ သင္ၾကားခ်က္ဟူ၍ ၿမန္မာ ၿပန္ႏုိင္ပါသည္၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ အသက္ထင္ရွားရွိစဥ္(၄၅)ႏွစ္တာအတြင္း ဆုံးမခဲ့သည္မ်ား၊ ညြန္ၾကားခဲ့ သည္မ်ား၊ သင္ၾကားခဲ့သည္မ်ားကို “သာသနာ”ဟု ေခၚဆုိပါသည္၊၊

ဤသင္ၾကားခ်က္မ်ား၊ ဆုံးမခ်က္မ်ား၊ ေဟာေၿပာခ်က္မ်ားကိုပင္ ပါဠိစာေပတြင္ “တိပိဋက=ပိဋကတ္သုံးပုံ”ဟု ေခၚပါသည္၊၊ ပိဋကတ္သုံးပုံသည္ စာအုပ္အေရအတြက္အားၿဖင့္ အုပ္ေရ(၄၀) ရွိပါသည္၊၊

ဤမွ်မ်ားၿပားသည့္ သင္ၾကားခ်က္မ်ားကို ဗုဒၶသည္ ေနရာေဒသအလိုက္၊ ပုဂၢဳိလ္အလိုက္၊ အေၿခအေန အေၾကာင္းအရာအလိုက္ သင့္ေတာ္ရာ တရားေဒသနာမ်ားကို ေဟာေၿပာသင္ၿပ၊ ဆုံးမသြန္သင္ခဲ့ေသာ္လည္း၊ ထုိေဟာေၿပာ၊ သင္ၿပခ်က္မ်ားကို အေသးစိတ္အႏွစ္ခ်ဳပ္ၾကည့္ေသာအခါ ေဗာဓိပကၡိယတရား(၃၇)မ်ဳိးကို ပုံစံအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ၀တၳဳဇာတ္လမ္းအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သာဓကအမ်ဳိးမ်ဳိးၿဖင့္ ေဟာေၿပာ၊ သင္ၿပခဲ့သည္ကို ေတြ႔ရသည္၊၊

ပိဋကတ္သုံးပုံစာေပဆုိသည္မွာ ေဗာဓိပကၡိယတရား(၃၇)မ်ဳိး သင္ၿပခ်က္ဟူ၍ မွတ္ယူရပါမည္၊၊ အဆုံးစြန္ ဗုဒၶ၏သင္ၿပခ်က္အားလုံးကို အႏွစ္ခ်ဳပ္ေသာအခါ ေဗာဓိပကၡိယတရား(၃၇)မ်ဳိးမွ သစၥာ(၄)ပါး အၿဖစ္သာ ေတြ႔ရေတာ့သည္၊၊ ဆုိလုိသည္မွာ သစၥာေလးပါးကိုသာ သေဘာေပါက္သိၿမင္လ်င္ ပိဋကတ္သုံးပုံကို သိၿမင္သေဘာေပါက္သည္ဟု ဆုိလိုပါသည္၊၊

ဗုဒၶရွင္ေတာ္သည္ အထက္ပါေဆြးေႏြးတင္ၿပခ်က္ကို “စတုသစၥ ၀ိနိမုေတၱာ ဓေမၼာနာမ နတၳိ”ဟု ညြန္ၿပ ထားသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္၊၊ သစၥာေလးပါးမွလြတ္ေသာ ငါ၏ေဟာေၿပာခ်က္ဟူ၍မရွိဟု အဓိပၸါယ္ရပါသည္၊၊

ဗုဒၶအရွင္ လြန္ေတာ္မူၿပီး (5-century.A.D)တြင္ေရးေသာ ၀ိသုဒၶိမဂ္က်မ္းႏွင့္၊ အၿခားပါဠိက်မ္းအခ်ဳိ႔တြင္ ပိဋကတ္သုံးပုံကိုအႏွစ္ခ်ဳပ္လ်င္ သီလ+သမာဓိ+ပညာ၊ သုံးမ်ဳိးကိုသာ ေတြ႔ရသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ တိုက္ရုိက္ေဟာၾကားခ်က္ အေထာက္အထားမရွိဟု ပါဠိပညာရွင္မ်ားက ဆုိပါသည္၊၊

ဗုဒၶရွင္ေတာ္ကိုယ္တုိင္ကမူ “သစၥာေလးပါးမွလြတ္ေသာ ငါ၏ေဟာေၿပာ သင္ၿပခ်က္ဟူ၍ မရွိ”ဟု ပါဠိ စာေပမွတ္တမ္းတြင္ မိန္႔ေတာ္မူသည္ကုိ ေတြ႔ရွိရသည္၊၊ ဤသုိ႔ဆုိလ်င္ က်ယ္၀န္းလွသည့္ ပိဋကတ္သုံးပုံကို အႏွစ္ခ်ဳပ္လ်င္ သစၥာေလးပါးကိုသာ ရရွိေတာ့သည္ဟု ေနာက္ဆုံးေကာက္ခ်က္ကို ရရွိမည္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

အထက္တြင္တင္ၿပခ်က္မ်ားကို ၿခဳံငုံသုံးသပ္လ်င္ “သာသနာ”ဟူသည္မွာ သစၥာေလးပါးဟု မွတ္သားရပါမည္၊၊ စာဖတ္သူအေနၿဖင့္ ဤမွ်ေဆြးေႏြးတင္ၿပလိုက္လ်င္ သာသနာဟူသည္ကို နားလည္သေဘာက်ၿပီဟု ယုံၾကည္ပါသည္၊၊

“ၿပဳ”ဆုိသည္မွာ သစၥာေလးပါးသင္ၿပခ်က္၊ ေဟာေၿပာခ်က္၊ ဆုံးမခ်က္ကို တည္တန္႔ေအာင္၊ ၿပန္႔ပြားေအာင္၊ နားလည္သေဘာေပါက္မႈ၊ အဓိပၸါယ္ယူဆမႈမလြဲေအာင္၊ ၾကဳိးစားသည့္လုပ္ရပ္ကို ေခၚပါသည္၊၊ “သာသနာ”ႏွင့္ “ၿပဳ”ႏွစ္ပုဒ္ကိုေပါင္းစပ္၍ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆုိလ်င္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ညႊန္ၾကားသည့္ သစၥာေလးပါး အႏွစ္တရားကို တည္တန္႔၊ ၿပန္႔ပြား၊ အနက္အဓိပၸါယ္ေကာက္ယူမႈမလြဲေအာင္ ၾကဳိးစားမႈဟူ၍ မွတ္သားရပါမည္၊၊

ဤၾကဳိးစားမႈသည္ လြယ္ကူသည္ကား မဟုက္ပါ၊၊ ဗုဒၶဘာသာဆုိသည္မွာလည္း သစၥာေလးပါး ထိမ္းသိမ္း လုိက္နာ၊ က်င့္ၾကံအားထုတ္မႈပင္ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ သစၥာေလးပါးသင္ၿပခ်က္ကို တည္တန္႔၊ ၿပန္႔ပြား၊ သေဘာအဓိပၸါယ္မလြဲေအာင္ ထိမ္းသိမ္းမႈမၿပဳႏုိင္၍ ဗုဒၶဘာသာႏုိင္ငံအၿဖစ္မွ အၿခားဘာသာၿခား ႏုိင္ငံမ်ားအၿဖစ္သို႔က်ေရာက္သြားေသာ ႏုိင္ငံမ်ားစြာရွိသည္၊၊

သစၥာေလးပါး သင္ၿပခ်က္အႏွစ္သာရကို မၿပည့္အ၀မရွိ၍ ဗုဒၶဘာသာ၀င္အၿဖစ္မွ ဘာသာၿခားဘာသာမ်ားသို႔ ကူးေၿပာင္းသြားသည္မ်ားလည္း မ်ားစြာပင္ရွိသည္၊၊ ထို႔ေၾကာင့္ စစ္မွန္သည့္ သာသနာၿပဳလုပ္ ငန္းမ်ား မ်ားစြာပင္လုိအပ္ပါသည္၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ေဟာေၿပာခ်က္ ပိဋကတ္စာေပသင္တန္းမ်ား လြန္စြာလို အပ္ပါသည္၊၊

ပိဋကတ္စာေပသင္ၾကားမႈမ်ား၊ ေဟာေၿပာမႈမ်ား၊ ေက်ာင္းကန္၊ ေစတီပုထုိးသာသနိကအေဆာက္အ အုံမ်ားကို ထိမ္းသိမ္းၿခင္းမ်ား၊ အသစ္တည္ေဆာက္မႈမ်ားအားလုံးသည္ သစၥာေလးပါးသင္ၿပခ်က္ကုိ တစ္ဘက္တစ္လမ္းက ေထာက္ပံ့ရာေရာက္သည့္အတြက္ သာသနာၿပဳအစစ္ အမွန္ၿဖစ္သည္ဟုပင္ မွတ္ယူရပါမည္၊၊

ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေပ်ာက္မႈ၊ တည္ရွိမႈသည္ ဗုဒၶရွင္ေတာ္သင္ၿပ ေဟာေၿပာခဲ့သည့္ စတုအရိယသစၥဟုေခၚေသာ သစၥာေလးပါးတည္ရွိေနမႈ၊ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမႈအေပၚတြင္ မူတည္ေပသည္၊၊ ဗုဒၶ၏ သစၥာသင္ၾကားခ်က္ တည္ရွိေသာအရပ္ေဒသႏုိင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာထြန္းကားေသာႏုိင္ငံဟု ေခၚဆုိႏုိင္သည္၊ သစၥာတရားေပ်ာက္ကြယ္ေနေသာႏုိင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာေပ်ာက္ကြယ္ေသာႏုိင္ငံဟု ေခၚဆုိရေပေတာ့မည္၊၊

ယေန႔ၿမန္မာႏုိင္ငံအပါအ၀င္ အၿခားႏုိင္ငံၿခားမ်ားတြင္ ဗုဒၶဘာသာတည္ရွိေနသလား ေပ်ာက္ကြယ္ေနၿပီလား ဆုိသည့္ ေမးခြန္းကိုလည္း သစၥာတရားေပတံၿဖင့္တုိင္းတာၿပီး ဆုံးၿဖတ္အေၿဖ ေပးရပါမည္၊၊

သာသနာၿပဳဆုိင္းဘုတ္ ကိုယ္စီတပ္ထားေသာ္လည္း စစ္မွန္သည့္သာသနာၿပဳ ဟုက္သည္၊ မဟုက္သည္ကို သစၥာေလးပါးတည္ရွိ ၿပန္႔ပြားေစသည့္လုပ္ရပ္၊ ၾကဳိးစားအားထုတ္မႈပါ မပါအေပၚတြင္အေၿခခံၿပီး ဆုံးၿဖတ္ရပါမည္၊၊ အဆုံးစြန္အားၿဖင့္မူ သစၥာကြယ္ေသာအရပ္ေဒသႏုိင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေသာ အရပ္ ေဒသႏုိင္ငံၿဖစ္သည္၊ သစၥာတရားထြန္းလင္းေသာႏုိင္ငံသည္ ဗုဒၶဘာသာထြန္းလင္းေသာ ႏုိင္ငံၿဖစ္သည္၊၊

အာဖဂန္နစ္တန္ႏုိင္ငံတြင္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ဗုဒၶဘာသာ၀င္တုိ႔တည္ထားကိုးကြယ္ခဲ့ေသာ ကမၻာ့ ရုပ္တုေတာ္ၾကီမ်ား ယေန႔တုိင္တည္ရွိေနသည္၊ သုိ႔ေသာ္ၿမတ္စြာဘုရားရွင္၏အဆုံးအမ၊ သစၥာေလးပါး ကိုနားလည္သူ၊ တည္တန္႔ေအာင္က်ဳိးစားသူ၊ ၿပန္႔ပြားေအာင္ၾကဳိးစားသူ မရွိေတာ့သည့္အတြက္ ထုိေဒသမွ ဗုဒၶဘာသာကြယ္ေပ်ာက္ခဲ့ရသည္၊၊

အင္ဒုိနီးရွားႏုိင္ငံတြင္လည္း ကမၻာ့အၾကီးဆုံးဟု မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ ေဗာေရာဗုေဓာေစတီေတာ္ၾကီး ရွိသည္၊၊ သို႔ေသာ္ထုိေဒသတြင္ သစၥာတရားကို ၿပန္႔ပြားတည္ရွိေနေအာင္ မထိမ္းသိမ္းႏုိင္ခဲ့သည့္အတြက္ ရာစုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မူစလင္ဘာသာႏုိင္ငံအၿဖစ္သုိ႔ က်ဆင္းသြားသည္မွာ ယေန႔တုိင္ၿဖစ္သည္၊၊ အၿခားႏုိင္ငံမ်ားစြာလည္း ရွိပါေသးသည္၊၊

အ႒ကထာက်မ္းေပါင္းမ်ားစြာကို ေရးသားသည့္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ သံဃာေတာ္ႏွင့္ ရဟန္းမဘိကၡဴနီမ်ား သိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ေနထုိင္ခဲ့ေသာ ေက်ာင္းတုိက္ၾကီးမ်ားကို ယေန႔တုိင္ေတြ႔ရေသးသည္၊ သုိ႔ေသာ္ ႏွစ္ရာခ်ီ၍ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ ကြယ္ခဲ့ရဘူးသည္၊၊ ယေန႔ၿမင္ေတြ႔ေနရေသာ သီရိလကၤာဗုဒၶသာသနာမွာ ၿမန္မာတုိ႔ဆီမွ မ်ဳိးပြားထားသည့္ သာသနာေတာ္ၿဖစ္သည္၊၊ သစၥာတရားပ်က္သုဥ္းသၿဖင့္ သာသနာေတာ္ ပ်က္သုဥ္းခဲ့ရသည့္ အၿဖစ္အပ်က္မ်ားပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

ဤသာဓကမ်ားကိုေထာက္ဆ၍ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ တည္တန္႔ေရးမွာ ရုပ္ၿပအေဆာက္အဦးမ်ား၊ ေစတီပုထုိးမ်ား မဟုက္ဘဲ၊ အႏွစ္သာရၿဖစ္သည့္ သစၥာေလးပါးတရားကို အစဥ္တည္တန္႔ၿပန္႔ပြားေစရန္ အားထုတ္ၾကဳိးစားမႈၿဖစ္ေၾကာင္း အသိမွတ္ၿပဳရပါမည္၊၊ ဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ သစၥာတရားမ်ား ရွင္သန္ေအာင္ ၿပဳသည္ကို သာသနာၿပဳဟု ေခၚဆုိေၾကာင္း စာဖတ္သူတို႔ သေဘာက်ေလာက္ၿပီဟု အရွင္ ထင္ၿမင္မိပါသည္၊၊
ယၡဳအခါ သာသနာၿပဳသူတုိ႔ ထားသင့္ေသာစိတ္ဓာတ္မ်ားႏွင့္ ရွိသင့္သည့္အရည္အေသြးမ်ားကို ေဆြးေႏြးပါမည္၊၊

(၁) ေစတနာ၊
(၂) သဒၶါ၊
(၃) ခႏၱီ၊
(၄) ပညာ၊
(၅) သတၱိ၊

ဤအရည္အေသြးငါးမ်ဳိးကို အၿပည့္အ၀ရရွိထားလ်င္ သာသနာၿပဳရာတြင္ ေအာင္ၿမင္ၿပီဟု ယူဆမိပါသည္၊၊ သာသနာၿပဳေသာအခါ မိမိသာသနာၿပဳေသာ အရပ္ေဒသရွိလူမ်ားစြာတုိ႔အေပၚတြင္ စစ္မွန္သည့္ ၿငိမ္းေအးေစလိုစိတ္၊ ဗုဒၶဘာသာက်င့္စဥ္အလိုအရ တုိးတက္ေစလိုစိတ္ဓာတ္ထားရွိမႈကို ေစတနာဟု ရည္ညႊန္းပါသည္၊၊

သဒၶါဆုိသည္မွာ သာသနာၿပဳရာတြင္ လိုအပ္လ်င္ လိုအပ္သလို ေပးကမ္းေ၀ငွရဲသည့္စိတ္မ်ဳိးကို ေခၚပါသည္၊၊ သာသနာၿပဳရာတြင္ ယူ၍သာသနာၿပဳသည္ထက္၊ မိမိက တတ္အားသမွ်ေပး၍ သာသနာၿပဳနည္းမွာ ေအာင္ၿမင္သည့္သာသနာၿပဳနည္းၿဖစ္ေၾကာင္း သာဓကမ်ားစြာက ၿပသေနပါသည္၊၊

သာသနာၿပဳရာတြင္ သည္းခံႏုိင္မႈသည္ အထူးအေရးပါေသာ အရည္အေသြးတစ္ခု ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ပုေဏၰာ၀ါဒသုတၱန္တြင္ သည္းခံၿခင္းၿဖင့္ သာသနာၿပဳေအာင္ၿမင္ႏုိင္ေၾကာင္းကို အေသးစိတ္ေလ့လာ ရရွိႏုိင္ပါသည္၊၊

ေအာင္ၿမင္ေသာ သာသနာၿပဳေကာင္းတဦးၿဖစ္ရန္ ပညာထက္ၿမက္ဖုိ႔လည္း လုိအပ္ပါသည္၊၊ ပညာ တတ္သည္ဆုိရာတြင္ မိမိသာသနာၿပဳမည့္ ေဒသသုံးဘာသာစကား ကြ်မ္းက်င္မႈ၊ ဓေလ့ရိုးရာ၊ ယဥ္ေက်းမႈ မ်ားကို နားလည္မႈမ်ားလည္း ပါ၀င္ပါသည္၊၊

မည့္သည့္လုပ္ငန္းတြင္မဆုိ အစဦးလုပ္ေဆာင္ရသူသည္ သတၱိမရွိ မၿဖစ္လိုအပ္ပါသည္၊၊ ရဲ၀ံ့သည့္ စိတ္ဓာတ္ကို ဆုိလိုပါသည္၊၊ အတုိက္ခိုက္မ်ားကိုလည္း ရင္ဆုိင္ရဲရန္၊ လုိအပ္လ်င္ လိုအပ္သလို စြန္႔စားမႈမ်ားၿပဳရန္၊ ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ရဲ၀ံမႈ၊ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာထက္ၿမက္မႈမ်ား လိုအပ္ပါသည္၊၊

သာသနာ မေရာက္ရွိေသးေသာ ေဒသ၊ မၿပန္႔ပြားေသးေသာေဒသမ်ားတြင္ သာသနာၿပဳေသာအခါ အခက္ခဲမ်ားစြာ မလြဲမေသြရင္ဆုိင္ရပါမည္၊ မည္သည့္အခက္ခဲကိုမဆုိ သတၱိရွိသူၿဖစ္လ်င္ ေအာင္ၿမင္စြာ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ပါသည္၊၊ ဤကဲ့သို႔ တင္ၿပေဆြးေႏြးခဲ့သည့္ အရည္အေသြးစိတ္ဓာတ္မ်ား ရရွိပိုင္ဆုိင္ထားလ်င္ မည္သည့္ေဒသတြင္မဆုိ ေအာင္ၿမင္ေသာ သာသနာၿပဳေကာင္းတေယာက္ ၿဖစ္လာႏုိင္ပါမည္၊၊ ငါးမ်ဳိးေသာ သာသနာၿပဳသူတုိ႔လုိအပ္သည့္ အရည္အေသြးမ်ားသည္ သာသနာၿပဳစိတ္ဓာတ္ဟုလည္း ေခၚဆုိႏုိင္ပါသည္၊၊

စာဖတ္သူမ်ားအားလုံး စိတ္ရွည္၊ ဇြဲသန္၊ သည္းညည္းခံ၊ သတၱိရွိရွိၿဖင့္ ကမၻာကိုဗုဒၶရွင္ေတာ္၏ သစၥာ တရားမ်ားၿဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္း ေအးၿမေစသူမ်ား၊ သာသနာၿပဳေကာင္းမ်ားၿဖစ္လာပါေစလို႔ ဆုမြန္ေခြ်လ်က္ စာတမ္းကို အဆုံးသတ္လုိက္ပါသည္၊၊ ၊၊



အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
ဘာ၀နာ၀ိဟာရ-သီရိလကၤာ
(၁၃.၂.၂၀၁၁)

အျပည့္အစံုသို႔....

ျပန္ေခါက္ထားပါ..