သူတုိ႔အလွႏွင့္၊ သူတုိ႔ဘ၀ေၾကးမုံ၊၊ ၊၊

“အလင္းစက္” စာမ်က္ႏွာတြင္ ယၡဳႏွစ္က်ေရာက္ေသာ “အေမေန႔”ကိုဂုဏ္ၿပဳေသာအားၿဖင့္ အမ်ဳိးသၼီးမ်ားႏွင့္ဆက္ စပ္ေသာ စာတမ္းသုံးခုကုိတင္ၿပရန္ စိတ္ကူးရမိပါသည္၊၊ ထုိစိတ္ကူးေၾကာင့္ပင္ ‘အမ်ဳိးသၼီးမ်ား၏ေနရာ’စာတမ္းႏွင့္၊ ‘အမ်ဳိးသၼီးရဟန္း=ဘိကၡဳနီသံဃာ’စာတမ္းႏွစ္ခုကို တင္ၿပခဲ့ၿပီးၿဖစ္ပါသည္၊၊ ယၡဳ ေနာက္ဆုံးက်န္ေနသည့္စာတမ္းကုိ “သူတုိ႔အလွႏွင့္၊ သူတုိ႔ဘ၀ေၾကးမုံ”အမည္ၿဖင့္ ၿမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္အခါက ‘ဘိကၡဳနီ(ေခၚ)ရဟန္းမ’မ်ား၏ ဘ၀အစိတ္အပုိင္းမ်ားကို တင္ၿပေဆြးေႏြးပါမည္၊၊

“အလင္းစက္”ဆုိက္တြင္ အေမေန႔ဂုဏ္ၿပဳ အမ်ဳိးသၼီးစာတမ္းမ်ားကို စိတ္၀င္တစားဖတ္မွတ္ၾကသူမ်ားရွိသကဲ့သို႔ ကဲ့ရဲ့ေ၀ဖန္မႈမ်ားကိုလည္း ခံရပါသည္၊၊ အမ်ဳိးသၼီးတို႔ႏွင့္မကင္းႏုိင္ပါဘဲ အမ်ဳိးသၼီးမုန္းတီးသူမ်ား ရွိေနတတ္သည္ကို “အလင္းစက္အရွင္”တုိ႔ေခတ္တြင္မွ မဟုတ္၊ ၿမတ္စြာဘုရားေခတ္ႏွင့္၊ ေရွးေခတ္မ်ားကပင္ မ်ားစြာရွိခဲ့ေၾကာင္း ေလ့ လာမွတ္သားရပါသည္၊၊

သာဓကတစ္ခုကို ေဆြးေႏြးရေသာ္ ၿမတ္စြာဘုရားရွင္မွ အရွင္အာနႏၵာအား “သာသနာေတာ္အတြင္းသုိ႔ အမ်ဳိးသၼီးမ်ား၀င္ေရာက္လာေသာ္ သာသနာေတာ္သည္ အႏွစ္တစ္ေထာင္မတည္ေတာ့ဘဲ အႏွစ္ငါးရာသာ တည္ေတာ့မည္”ဟု မိန္႔ေတာ္မူသည္ဟု ပါဠိေတာ္တြင္ဆုိပါသည္၊၊ ပါဠိေတာ္မူရင္းအဆုိၿဖစ္၍ ဆရာေတာ္အမ်ားက လက္ခံယုံၾကည္ၾကသည္၊၊ (စူဠ၀ဂၢပါဠိေတာ္၊ ဘိကၡဳနီခႏၶက၊ မဟာပဇာပတိေဂါတမီ၀တၳဳ)

သုိ႔ေသာ္ သီရိလကၤာႏုိင္ငံမွ ပါဠိပညာရွင္ Prof. Mohan Wijayaratnaက သူ၏(Buddhist Nuns: The Birth and Development of a Women’s Monastic Order)က်မ္းတြင္ အထက္ပါပါဠိေတာ္ အဆုိႏွင့္ပတ္သက္၍ ထင္ၿမင္ခ်က္ တစ္ခုကို ေဖာ္ၿပထားသည္၊၊ “ၿမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ မည္သည့္ အခါမွ အမ်ဳိးသၼီး၊ အမ်ဳိးသားခြဲၿခား အဆင့္သတ္မွတ္ သည့္ ေခါင္းေဆာင္မ်ဳိးမဟုတ္ေခ်၊ အထက္တြင္ ေဖာ္ၿပထားသည့္ ‘အမ်ဳိးသၼီးမ်ားသာသနာေတာ္အတြင္း ၀င္ေရာက္ လာသၿဖင့္ သာသနာေတာ္သည္ ေရရွည္မတည္တန္႔’ဟူသည့္အဆုိကိုလည္း အမ်ဳိးသၼီးမုန္းသည့္ misogynistတစ္ဦး ဦးက ပါဠိေတာ္အတြင္းသုိ႔ ထည့္သြင္းေရးသားထားဟန္တူသည္”ဟု ပညာရွင္မ်ားမွတ္ခ်က္ၿပဳေၾကာင္း ေဖာ္ၿပထားပါ သည္၊၊

အမွန္စင္စစ္ မည္သည့္အဖြဲ႔အစည္းမ်ဳိးမွ အမ်ဳိးသၼီးႏွင့္ကင္းႏုိင္သည္မဟုတ္၊ အမ်ဳိးသၼီးမ်ားေၾကာင့္ အဖြဲ႔အစည္းပ်က္ ရသည္ဟုလည္း မည္သည့္ပညာရွင္မွ မွတ္ခ်က္ေပးဘူးသည္ကို မေတြ႔ရေခ်၊၊ ယေန႔ေခတ္တြင္မူ ကမၻာ့ထိပ္တန္းႏုိင္ငံ ၾကီးမ်ားတြင္ အမ်ဳိးသၼီးမ်ားကိုအထူးေနရာမ်ားတြင္ထားသည္ကုိ ေတြ႔ရသည္၊၊ သီရိလကၤာႏုိင္ငံတြင္ အမ်ဳိးသၼီး သမၼတႏွစ္ဦးဆက္တုိက္ မဲေရြးခံရဖူးသည္ကုိ ေတြ႔ရပါသည္၊၊ အၿခား အမ်ဳိးသၼီးသမၼတၿဖစ္ သည့္ႏုိင္ငံမ်ားစြာလည္း ရွိပါ သည္၊၊

အမ်ဳိးသၼီး၊ အမ်ဳိးသားခြဲၿခားဆက္ဆံၿခင္းသည္ အၿမင္က်ဥ္းမႈသက္သက္သာ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ အမွန္တကယ္တြင္ “အသိ ညာဏ္၊ ပညာ၊ သတၱိ၊ ၾကဳိးစားမႈ၊ လုံလုံေလာက္ေလာက္ရွိေနပါက အမ်ဳိးသၼီး၊ အမ်ဳိး သားမဟူ ေအာင္ၿမင္တုိး တက္ၾကရသည္သာ ၿဖစ္ပါသည္၊၊” ၿမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္ကလည္း အမ်ဳိးသားရဟန္းေတာ္မ်ား တရားထူး ရၾကသကဲ့သုိ႔၊ အမ်ဳိးသၼီးရဟန္းမ်ားလည္း တရားထူးတရားၿမတ္ မ်ားကုိရရွိၾကၿပီး ၿမတ္စြာဘုရားရွင္ကိုယ္တုိင္ ဧတဒဂ္ ဘြဲ႔ထူးၿဖင့္ခ်ီးက်ဴးေတာ္မူခဲ့ပါသည္၊၊

ၿမတ္စြာဘုရားလက္ထက္ေတာ္အခါက အမ်ဳိးသၼီးရဟန္းသိန္းႏွင့္ခ်ီ၍ ရွိေနႏုိင္သည္ဟု ခန္႔မွန္းရပါသည္၊၊ ထိုအထဲမွ ထူးၿခားသည့္ အမ်ဳိးသၼီးရဟန္းမ်ားအေၾကာင္းကို ေထရီအပါဒါန္က်မ္းတြင္ မွတ္တမ္းတင္ထားပါသည္၊၊ ထုိအထဲမွ တမူထူးၿခားသည့္ ရဟန္းမမ်ား၏ဘ၀အစိတ္အပိုင္းမ်ားကို တင္ၿပေဆြးေႏြးပါမည္၊၊

ဤေနရာတြင္ ၿမတ္စြာဘုရားပြင့္ေတာ္မူရာ အိႏၵိယတုိက္ၾကီးတြင္ထုိေခတ္က ဇာတ္စနစ္ေလးမ်ဳိးရွိသည္ကို မွတ္သားရပါမည္၊၊ ယေန႔တုိင္လည္း ရွိေနဆဲပင္ၿဖစ္ပါသည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ ေရွးေခတ္မ်ားေလာက္ကား ခြဲၿခားမႈမၿပင္း ထန္ေတာ့ပါ၊၊ မ်ဳိးရုိးဇာတ္(၄)မ်ဳိးမွာ--

(၁) ၿဗဟၼဏမ်ဳိးဇာတ္=ပုဏၰားမ်ဳိး၊
(၂) ခတၱယမ်ဳိးဇာတ္=မင္းမ်ဳိး၊
(၃) ေ၀ႆမ်ဳိးဇာတ္=ကုန္သည္မ်ဳိး၊
(၄) သုဒၶမ်ဳိးဇာတ္=ဆင္းရဲသားမ်ဳိး၊ တို႔ၿဖစ္ၾကပါသည္၊၊

ၿဗဟၼဏမ်ဳိးသည္ အၿမတ္ဆုံးမ်ဳိးရုိးၿဖစ္ရကား အၿခားမ်ဳိးဇာတ္မ်ားသည္ ၿဗဟၼဏလူမ်ဳိးတုိ႔၏ေၿမမွ အရိပ္ကုိေသာ္မွ နင္း၀ံ့ၾကသည္မဟုတ္ေခ်၊၊ ယေန႔ေခတ္တုိင္ ကား၊ ရထားစသည္မ်ားတြင္ မ်ဳိးဇာတ္အလိုက္ခုံေနရာမ်ားကို သပ္မွတ္ ထားသည္ကို သိရပါသည္၊၊

“မဟတၱမဂႏၶီသည္ လန္ဒန္ႏွင့္၊ ေတာင္အာဖရိကတုိက္မွတကၠသိုလ္တက္ၿပီး၊ ဗုိလ္စိတ္ေပါက္ေနသူၿဖစ္သည္၊၊ (အသားေရာင္ ခြဲၿခားမႈ)ဇာတ္စနစ္ကိုအေလးမထားဘဲ ဇာတ္ၿမင့္မ်ားသာစီးရသည့္ ရထားတြဲကိုတက္ထုိင္မိသၿဖင့္ ေၿခႏွင့္ကန္ခ်သည္ကို ခံခဲ့ရသည္၊ ထုိအခ်ိန္မွစတင္ၿပီး မဟတၱမဂႏၶီသည္ ဇာတ္စနစ္ ကိုၿဖဳိဖ်က္မည္ဟု ေၾကြးေၾကာ္ၿပီးႏုိင္ငံေရးစတင္လုပ္ခဲ့သည္ဟု သူ၏ကိုယ္တုိင္ေရး အတၳဳပၸတၱိတြင္ေလ့ လာရသည္၊၊”ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္အတြင္းသို႔ အမ်ဳိးဇာတ္ေလးမ်ဳိးမွ ၀င္ေရာက္လာခဲ့ၾကသည္ကို မွတ္သားရသည္၊၊

ဤသည္ကို ေထာက္ဆေသာအားၿဖင့္ ထုိေခတ္က “ဘိကၡဳနီသံဃာ”ကို အမ်ားက သေဘာက်လက္ခံၾကသည္ကို သိႏုိင္သည္၊၊ (‘ဘိကၡဳနီသံဃာ’ဟူသည္ကို ၿမန္မာအမည္ၿဖင့္ ‘ရဟန္းမ’၊ ‘အမ်ဳိးသၼီးရဟန္း’၊၊ ပါဠိအမည္ၿဖင့္ ‘ေထရီ’ဟုေခၚပါေသးသည္၊ အရွင္၏စာတမ္းမ်ားတြင္ ဤအမည္သုံးမ်ဳိးကို သင့္သလုိအသုံးၿပဳသြားပါမည္၊၊)

ဥပၸလ၀ဏၰာေထရီ၊ မုတၱာေထရီ၊ ေမတၱိကာေထရီ၊ ဘဒၵကာပိလာနီေထရီ၊ သုႏၵရီေထရီ၊ ေရာဟိနီေထရီ၊ သုဘာဇီ၀ကမၺ၀နိကာေထရီ၊ စႏၵာေထရီတုိ႔သည္ ၿဗဟၼဏအမ်ဳိးဇာတ္မွ ဘိကၡဳနီသာသနာသုိ႔၀င္လာသူမ်ား ၿဖစ္ၾကပါသည္၊၊ ေသာမာေထရီသည္ ဗိမၺိသာမင္း၏ ၿဗဟၼဏဇာတ္ ပညာရွိအမတ္ၾကီး၏သၼီး ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ဥတၱမာေထရီ၊ သုကၠာေထရီတုိ႔သည္ ကုန္သည္သူေဌးၾကီးမ်ား၏ သၼီးၿဖစ္သည္၊၊ အေနာပမာေထရီသည္ သာေကတၿမဳိ့မွ ဘဏ္သူေဌးၾကီး၏သၼီးၿဖစ္ပါသည္၊၊ ပဋာစာရာေထရီသည္ သူေဌးၾကီးတစ္ဦး၏သၼီးပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

ကိသာေဂါတမီေထရီ၊ ပုဏၰိကာေထရီတုိ႔သည္ဆင္းရဲသားမ်ဳိးဇာတ္မွ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ၀ေဒၵသီေထရီ၊ ေဇႏၱီေထရီ၊ ေသ လာေထရီတုိ႔သည္မင္းမ်ဳိးမွ ရဟန္းၿပဳလာသည့္အမ်ဳိးသၼီးမ်ား ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ‘ေခမာေထရီ’သည္ ဗိမၺိသာရမင္းၾကီး၏ မိဖုရားဘ၀မွ ရဟန္းၿပဳလာသူၿဖစ္ပါသည္၊၊' သီဟာေထရီသည္ ၀ဇၨီတုိင္းၿပည္၏ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ၿဖစ္သူ ‘သီဟေသနာပတိ’၏ သၼီးေတာ္ၿဖစ္ပါသည္၊၊

‘သုေမဓာေထရီ’သည္ ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္သို႔အလြယ္တကူ ၀င္ခြင့္ရခဲ့သည္မဟုတ္ေခ်၊ မိဘမ်ားမွ အမ်ဳိးသားတစ္ဦးႏွင့္ သေဘာတူထိမ္းၿမားရန္ၿပင္ဆင္ေနသည္၊ သူမသည္အဆင္းအလြန္လွပသည္၊ သူမ၏ဆံပင္သည္ ေၿခဖ်ားအထိရွည္လ်ားသည္၊ သတုိ႔သားေလာင္းသည္ သူမကိုလုိလားေနသည္၊၊

အမ်ဳိးမ်ဳိးၿငင္းဆန္ေသာ္လည္း မေအာင္ၿမင္ေပ၊ ေနာက္ဆုံးသူမသည္ “ဤအမ်ဳိးသားသည္ ငါ၏ဆံပင္အလွကို မက္ေမာသည္ၿဖစ္ေခ်သည္ဟု သေဘာပိုက္ၿပီး၊ ဆံပင္ကိုဓားၿဖင့္ ဖ်တ္ေတာက္ၿပစ္လုိက္ေလသည္၊၊” ထုိအခါမွ သူမအားမိဘမ်ားမွ ဘိကၡဳနီ၀တ္ရန္ ခြင့္ၿပဳခဲ့ေလသည္၊၊

အဘိရူပနႏၵာေထရီ၊ ဇနပဒကလ်ာဏီေထရီ၊ သုႏၵရီနႏၵာေထရီတုိ႔သည္ ၿမင္သူေငးရသည့္ သာကီ၀င္မင္းသၼီး အေခ်ာအလွမ်ားၿဖစ္ပါသည္၊၊ အရွင္သာရိပုတၱရာ၏ ညီမမ်ားၿဖစ္ၾကသည့္ စာလာေထရီ၊ ဥပစလာေထရီ၊ သီသူပစာလာေထရီတုိ႔သည္ အသက္အရြယ္အလြန္ႏုပ်ဳိခ်ိန္တြင္ သာသနာေဘာင္သုိ႔၀င္ခဲ့သူမ်ား ၿဖစ္ပါသည္၊၊ အေနာပမာေထရီ၊ ေသလာေထရီ၊ ဒႏၱိကာေထရီတုိ႔သည္လည္း ငယ္ရြယ္လွပသူမ်ားပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊

‘သုမနာေထရီ’သည္ ပေသနဒီေကာသလမင္း၏ ႏွမေတာ္ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ‘ဓမၼာေထရီ’သည္ ငယ္စဥ္ကပင္ သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္လုိေသာ္လည္း မိဘမ်ား၏အစီအမံၿဖင့္ အိမ္ေထာင္ၿပဳခဲ့ရသည္၊ လင္သားေသဆုံးသည္အထိ သည္းခံေပါင္းသင္းေနၿပီးမွ သူမသည္သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသည္၊၊

အဒၶကာသီေထရီ၊ ၀ိမလာေထရီ၊ အဘယမာတာေထရီ၊ အမၺပါလီေထရီတုိ႔သည္ အလြန္ခ်မ္းသာသည့္ ‘ၿပည့္တန္ဆာ’ ဘ၀မွ သာသနာ့ေဘာင္သို႔ ၀င္လာသူမ်ားၿဖစ္ပါသည္၊၊ “ၿပည့္တန္ဆာ”ဟုဆုိသၿဖင့္ယ ေန႔ေခတ္မွာကဲ့သုိ႔ၿမင္ရန္ကား မၿဖစ္ႏုိင္ပါေခ်၊ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ထုိေခတ္ကၿပည့္တန္ဆာသည္ သာမန္အမ်ဳိးသၼီးမ်ား ၿဖစ္ခြင့္မရွိဘဲ၊ ‘အဆင္း၊ ပညာ၊ ၾကြယ္၀မႈ’အဂၤါရပ္မ်ားစြာႏွင့္ၿပည့္စုံသည့္ အမ်ဳိးသၼီးတစ္ဦးကို တိုင္းၿပည္တစ္ၿပည္တြင္ တစ္ဦးသာၿဖစ္ခြင့္ရွိေသာ အေခ်ာအလွ၊ ပညာတတ္အမ်ဳိးသၼီးမ်ား ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ၿပည့္တန္ဆာၿဖစ္ေလာက္သည့္ အရည္အၿခင္းမ်ားစြာႏွင့္ၿပည့္စုံ သူကို ရွင္ဘုရင္မွတုိက္ရုိက္ခန္႔ထားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္လည္းမ်ားစြာပင္ ဆက္စပ္ပါသည္၊၊

ဥဗၺရီေထရီသည္ သူေဌးမတစ္ဦးၿဖစ္ၿပီး၊ သူမ၏သၼီးေသဆုံးရာမွသံေ၀ဂၿဖစ္ၿပီး သာသနာေတာ္သို႔၀င္လာခဲ့ သည္၊၊ ေသာမာေထရီသည္ သူငယ္ခ်င္းအမ်ဳိးသမီး ေသဆုံးရာမွသံေ၀ဂၿဖစ္ၿပီး သာသနာေတာ္အတြင္း ၀င္လာခဲ့ပါ သည္၊၊ ၀ါေသဌီေထရီသည္လည္း တစ္ဦးတည္းေသာရင္ေသြးငယ္ေသဆုံးရာမွ သာသနာေတာ္သို႔၀င္ခဲ့ပါသည္၊၊

‘ဣသိဒါသီေထရီ’သည္ အလြန္ခ်မ္းသာသည့္ သူေဌးသၼီးၿပီး၊ ရုပ္အဆင္း ၿမင္သူေငးရေအာင္ လွပသူၿဖစ္သည္၊ သူမအရြယ္ေရာက္ေသာ္ မိဘမ်ားမွသင့္ေတာ္သည့္ အမ်ဳိးသားကိုရွာေဖြ၍ ထိမ္းၿမားေပးခဲ့ သည္၊၊ မိဘေပးစားသၿဖင့္ သေဘာတူၾကည္ၿဖဴခဲ့ရေသာ္လည္း သူမသည္ခင္ပြန္းသည္ကို ရုိေသသည္၊ ၾကင္နာခဲ့သည္၊၊ သုိ႔ေသာ္ ခင္ပြန္းသည္မွ တူညီသည့္တုန္႔ၿပန္မႈကုိ မရသၿဖင့္မိဘအိမ္သို႔ ၿပန္လာခဲ့ရသည္၊၊

သူမ၏မိဘတုိ႔သည္ သမီးငယ္ေသးသည္ဟုဆုိၿပီး ေနာက္ထပ္အမ်ဳိးသားတစ္ဦးႏွင့္ ထိမ္းၿမားေပးၿပန္သည္၊ သူမ အတြက္ ထူးမၿခားနားပင္ၿဖစ္ေနၿပန္သည္၊၊ ဤအၾကိမ္တြင္ေတာ့သူမသည္ မိသားစုဘ၀ ကိုၿငီးေငြ႔သြားၿပီၿဖစ္၍ မိဘမ်ားအားခြင့္ပန္ကာ သာသနာေဘာင္သုိ႔ ၀င္လာခဲ့ေတာ့သည္၊၊ “မိဘတုိ႔ကဆင္စီးၿမင္းရံေစလို၍ သားသၼီးမ်ား အိမ္ေထာင္ေရးကို အတင္းအက်ပ္စီစဥ္ေသာ္လည္း သားသၼီးတုိ႔အတြက္ ဘ၀တစ္ခုလုံးကို အမုန္းေဆးေဖာ္ေသာက္ ရာ ေရာက္ေစတတ္သည့္သဘာ၀ကို ဣသိဒါသီေထရီ၏ဇာတ္လမ္းက သက္ေသၿပဳေနပါသည္၊၊”

‘ေသာဏာေထရီ’သည္ သားသၼီးဆယ္ဦးရွိသည့္ မိခင္ၿဖစ္သည္၊၊ လင္သားဆုံးသြားေသာအခါ ေရွးေခတ္ အိႏၵိယထုံး စံအရ စီးပြားကိုသားအၾကီးဆုံးက ဦးေဆာင္ရသည္၊၊ ေသာဏာသည္ သားႏွင့္ ေခြ်းမတုိ႔၏ အမ်ဳိးမ်ဳိးႏွိပ္စက္သည့္ ဒဏ္ကုိမခံႏုိင္သည့္အဆုံး သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါသည္၊၊ သကုလာေထရီ၊ နႏၵဳတၱရာေထရီ၊ သုဇာတာေထရီတုိ႔သည္ ဘာသာၿခားမွ သာသနာေတာ္သို႔၀င္လာသူမ်ား ၿဖစ္ပါသည္၊၊ ကု႑လေကသာေထရီသည္ ဂ်ိန္းသီလရွင္တစ္ပါးၿဖစ္ၿပီး၊ ဂ်ိန္းသီလရွင္ဘ၀မွ သာသနာေတာ္သို႔ ဘိကၡဳနီအၿဖစ္ ၀င္ေရာက္လာသူၿဖစ္သည္၊၊



ေဆြးေႏြးေဖာ္ၿပခဲ့ၿပီးေသာ ဘ၀အလႊာမ်ဳိးစုံမွ သာသနာေတာ္တြင္ ‘ေထရီအႏြယ္အစစ္’ရဟန္းအမ်ဳိးသၼီးမ်ားသည္ သာသနာေတာ္တြင္ တရားဓမၼကိုက်ဳိးစား က်င့္သုံးၾကသၿဖင့္ ေသာတာပန္အဆင့္မွ ရဟႏၱာအဆင့္မ်ားအထိ မဂ္ဖုိလ္ပန္းတုိင္မ်ားကို ေလ်ာက္လွမ္းႏုိင္သြားခဲ့ၾကသည္ကုိ အားက်အတုယူဖြယ္ ေလ့လာရပါသည္၊၊

ဘိကၡဳနီသာသနာေတာ္အတြင္းသုိ႔ ၀င္ေရာက္လာၾကသည့္ အမ်ဳိးသၼီးမ်ားကို သုံးသပ္ေလ့လာၾကည့္လ်င္ အရြယ္ အမ်ဳိးအမ်ဳိး၊ အဆင့္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ အေၿခအေနအမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ဘာသာအမ်ဳိးမ်ဳိးတုိ႔မွၿဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႔ရပါမည္၊၊ ဘိကၡဳနီ ဘ၀သုိ႔ သဒၶါတရားသီးသန္႔ၿဖင့္ ၀င္ေရာက္လာသူမ်ားရွိသကဲ့သုိ႔ ဘ၀အၾကပ္အတည္းမ်ား၊ နာက်င္ေၾကကြဲဖြယ္ရာ အေၿခအေနမ်ားမွ ၀င္ေရာက္လာသူရွိခဲ့သည္ကိုလည္း ေဖာ္ၿပထားၿပီးစာမ်က္ႏွာမ်ားကိုေလ့လာသၿဖင့္ သိရွိၿပီး ၿဖစ္ေပမည္၊၊

မည္သို႔ဆုိေစ ဘိကၡဳသာသနာေတာ္ၾကီးတည္ရွိသၿဖင့္ အမ်ဳိးသၼီးမ်ားအတြက္ ‘လြတ္လပ္ခြင့္လမ္း၊ မွီရာဌာနၾကီးတစ္ခု ရွိေနသကဲ့သုိ႔’ပင္ ၿဖစ္ပါသည္၊၊ အမ်ဳိးသၼီးမ်ားအေနၿဖင့္ မိသားစုဘ၀တြင္ အကယ္၍မေနလိုက သာသနာေတာ္သို႔ ၀င္ေရာက္ၿပီး စနစ္က်သည့္၀ိနည္းစည္းကမ္းမ်ားအတြင္းတြင္ တရားဓမၼကုိ ၿငိမ္းေအးစြာအားထုတ္ခြင့္ ရရွိႏုိင္ေလသည္၊၊

စာဖတ္သူသုိ႔ “သူတုိ႔အလွႏွင့္၊ သူတို႔ဘ၀ေၾကးမုံ”အမည္ၿဖင့္ တင္ၿပေဆြးေႏြးအပ္သည့္ သာသနာအႏြယ္စစ္စစ္ ဘိကၡဳနီရဟန္းအမ်ဳိးသၼီးေလးမ်ားအေၾကာင္းစာတမ္းသည္ ဤတြင္အတုိင္းအတာတစ္ခုမွ်ၿပည့္စုံၿပီဟု အရွင္ ယူဆပါသည္၊၊ စာတမ္းကိုတင္ၿပရာတြင္ အမွားအယြင္းမ်ား၊ ၿပင္ဆင္ဖြယ္ရာမ်ား ေတြ႔ရွိပါက ‘အလင္းစက္ အရွင္’သုိ႔ လြတ္လပ္စြာေဆြးေႏြးအၾကံၿပဳၾကမည္ဆုိလ်င္ အထူး၀မ္းသာရပါမည္၊၊ “အလင္းစက္”စာဖတ္သူမ်ား ကာယသုခ၊ စိတၱသုခႏွင့္ ၿပည့္စုံၾကပါေစ၊၊ ၊၊


အရွင္ေက၀လ(အလင္းစက္)
http://ko-thitsar.blogspot.com/
မကုဋာရာမ ၿမန္မာေက်ာင္းတုိက္၊
ကိုလံဘုိၿမဳိ့၊ သီရီလကၤာႏုိင္ငံ၊
(10/1/2012)


(က်မ္းကုိး/ မဟာပဇာပတိေဂါတမီ ေထရီအပါဒါန္ႏွင့္၊ ေထရီအပါဒါန္ပါဠိေတာ္၊ Buddhist Nuns: The Birth and Development of a Women’s Monastic Order by Prof. Mohan Wijayaratna, The Revival of Bhukkhuni Ordination in the Theravada Tradition by Bhikkhu Bodhi.တုိ႔ကို ကုိးကား၍ဤစာတမ္း ကိုေရးသားတင္ၿပ အပ္ပါသည္၊၊)